บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 26 (ตอนจบ) หน้า 4

ในป่า ปิงมาเล่าเรื่องกระท่อมให้บุญลือฟัง บุญลือดีใจ “วันนี้เนื้อนางมันรอด แต่โชคยังเข้าข้างฉันที่นังแขไขมันอยู่ในกระท่อมหลังนั้น” บุญลือรีบเดินออกไป  ปิงตามไปติดๆ

เนื้อนางเดินเข้ามาในเรือน สายตาเนื้อนางตกตะลึง คำฝาย ม่อนดอยตามหลังมา ทุกคนมองไปในเรือนแล้วอึ้ง ประกายนอนเลือดท่วมอยู่บนที่นอน เนื้อนาง คำฝายรีบเข้าไปประคองประกายขึ้น 

เนื้อนางวางหัวประกายในตัก “ประกาย .. ใคร  ใครทำอย่างนี้กับเธอ” 

ม่อนดอยรีบหาผ้ามาส่งให้ เนื้อนางเอาผ้ากดห้ามเลือดที่คอประกาย   

“ไปเรียกคนงานมา ม่อนดอย มาช่วยกันพาประกายไปโรงพยาบาล” คำฝายสั่ง

ประกายจับมือเนื้อนางที่กำลังช่วยกดห้ามเลือด “ฉัน..ไม่ไหว..แล้ว”

“ไม่... ประกาย” เนื้อนางใจเสีย  

“แกทนอีกนิดนะ ประกาย แกอย่าเป็นอะไรนะ” คำฝายเองก็อดใจหายไม่ได้เหมือนกัน

“เนื้อนาง” ประกายพยายามหายใจ น้ำตาเรื้อ มองเนื้อนาง คำฝาย  รู้ว่าตัวเองคงไม่รอด “ฉัน...เห็น ... หน้ามัน” เนื้อนาง คำฝายร้องไห้ 

ประกายสูดลมหายใจเฮือกสุดท้าย เปล่งเสียงออกมา “บุญ ....ลือ” สิ้นเสียงประกายหมดแรง มือที่จับเนื้อนางตกลง

เนื้อนางร้อง “ประกาย  ไม่... ประกาย... อย่าตายนะ” 

เนื้อนาง คำฝายกอดร่างประกายเขย่าด้วยความตกใจ 

“ประกาย... แกอย่าทิ้งฉันไปแบบนี้” คำฝายเสียใจ รับไม่ได้ ที่จู่ๆ ประกายก็มาตายจากไป

เนื้อนาง คำฝายร้องไห้โฮ มองประกายที่หมดลมหายใจในอ้อมกอดเพื่อน 

ม่อนดอยกำหมัดแน่น เจ็บใจที่ช่วยประกายไม่ได้ “ไอ้บุญลือ ... ฉันจะไปตามพ่อเลี้ยง” ม่อนดอยวิ่งออกไปอย่างเร็ว

ในกระท่อม ประตูผลักเข้ามา แขไขมีโซ่ล่ามขาไว้ กำลังยืนมองไปด้านนอก  สะดุ้ง หันไปมองเห็นบุญลือกับปิงเข้ามา ก้าวเข้าหาแขไขด้วยรอยยิ้มเหี้ยม “ในที่สุด แกก็ต้องตายด้วยมือฉันอีกครั้ง แขไข”

แขไขถอย บุญลือพุ่งเข้าไปบีบคอแขไขทันที แขไขปัดป้องดิ้นรนสุดชีวิต บุญลือตบแขไข แขไขกระเด็น ไปสุดโซ่

ปิงเข้าไปช่วยจับแขไข แขไขกรีดร้อง ดิ้นอาละวาด  ทั้งข่วน ทั้งกัดปิง บุญลือเข้ามาจับขาแขไข แขไขดิ้น ถีบบุญลือกระเด็น 

“อีบ้าแขไข” บุญลือพุ่งเข้าไปขย้ำคอแล้วจับหัวแขไขกระแทกกับพื้น แขไขร้องด้วยความเจ็บ

“มึงน่าจะตายไปตั้งแต่คราวที่แล้ว”