บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 20 หน้า 3
“แล้วเค้าจะหายไปไหน วันก่อนเค้าบอกว่าจะอยู่ที่นี่ ไม่หนีไปไหน แล้ววันนี้ล่ะ คงมีคนกลัวเนื้อนางจะติดคุกถึงถ่วงเวลาให้” ดาวเด่นจ้องณไตรแล้ววิ่งออกไป จันตารีบตามออกไป
ณไตรมองหงุดหงิด“เนื้อนาง..เธอหนีทำไม”
ในเรือนเนื้อนาง เนื้อนางกำลังดึงรูปที่ถ่ายกับตาบนฝาเรือนมากอดไว้ในอก คำฝายมองชะเง้อไปด้านนอกแล้วเร่ง “เนื้อนางรีบเก็บของเถอะ เดี๋ยวมีคนมาเจอ”
ไม่ทันขาดคำประกายวิ่งขึ้นเรือนมา คำฝายตกใจ “คำฝาย เนื้อนางมาที่นี่ทำไม รู้หรือยังเค้าเจอศพแขไขแล้ว”
“ก็เพราะอย่างนี้แหละถึงต้องรีบมาเก็บของ พ่อแม่แขไขจะเอาตำรวจมาจับเนื้อนาง เค้าคิดว่าเนื้อนางหลอกแขไขมาฆ่า”
ประกายอุทาน “ตายๆๆๆ ฆ่าคนตายนี่ติดคุกหัวโตแน่ๆ แต่เนื้อนางไม่ได้ฆ่าแขไขนี่”
คำฝายอธิบาย “ไม่ได้ฆ่าแต่แม่แขไขเกลียดเนื้อนางเข้าไส้ มีหวังพวกมันแกล้งให้เนื้อนางติดคุกจนตาย”
เนื้อนางยังไม่วายห่วงคุณหนู “คุณหนูล่ะ พี่คำฝาย ถ้าเนื้อนางไป คุณหนูจะกินนมที่ไหน”
ประกายเตือน “ช่างมันเหอะคนรวยๆ เดี๋ยวเค้าก็หาแม่นมได้ ห่วงตัวเองก่อนเถอะ เนื้อนาง”
“แกจะไปกับข้าด้วยหรือเปล่า ประกาย”
“ไปไหนล่ะ”
“ไม่รู้โว๊ย ยังคิดไม่ออก แต่ต้องไปเดี๋ยวนี้”
คำฝาย ประกายมอง เห็นเนื้อนางสีหน้ากังวล ตัดสินใจอย่างหนัก
ในบ้านหิมวัต ณไตรยืนอยู่ตรงหน้าทุกคนที่จ้องมองมา
มาลัยสั่งด้วยความโกรธ “ไปจับมันมาให้ได้ มันจะหนีไปซุกหัวที่ไหนได้นอกจากที่ปาง”
“พวกคุณอยู่ที่นี่เถอะ ผมจะไปพาตัวเนื้อนางกลับมา”
“จับตัวไม่ใช่พาตัว” แม่นายสั่ง
ยศกรไม่เชื่อใจณไตร “เราจะไปด้วย เนื้อนางไม่ต้องกลับมาที่นี่ เราจะพาเนื้อนางไปสถานีตำรวจเลย”
“ท่านนายพลครับ ผมรู้ว่าทุกคนกำลังเสียใจเรื่องแขไข แต่ขอผมสอบสวนเรื่องทั้งหมดก่อน”
มาลัยไม่เห็นด้วย “จะสอบสวนอะไรอีก ก็มีแต่เนื้อนางคนเดียวที่มันอยากจะฆ่าลูกแข”
“เนื้อนางยืนยันว่าไม่ได้ทำ แล้วมีเรื่องที่ธรรพ์ไปปางคืนนั้นด้วย ทุกคนเป็นผู้ต้องสงสัยมากเท่าๆกัน”
ธรรพ์นิ่วหน้า ไม่สบายใจ วันดีสีหน้ากังวลวูบขึ้นมาแต่ก็ปรับให้ปกติได้อย่างเร็ว ไม่ให้มีพิรุธ
“ถ้าหลักฐานทุกอย่างชี้ไปที่เนื้อนาง ผมก็ไม่มีวันช่วยเค้าจากข้อหาฆ่าคนตายได้ แต่ถ้าไม่ใช่ ชื่อเสียงของท่านนายพลกับคุณหญิงก็จะถูกสังคมประณามว่ารังแกคนที่ต่ำต้อยกว่า” ณไตรมองกลุ่มมาลัยด้วยสายตาขอร้อง