บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 20 หน้า 4
เนื้อนาง คำฝาย ประกายพากันหิ้วของติดตัวมา ทั้งหมดเดินเร็วจะออกจากปาง แสงไฟหน้ารถสาดมาจากไกลๆ เนื้อนางสังหรณ์ใจวาบ “พ่อเลี้ยง”
คำฝายรีบดึงแขนเนื้อนางไปหลบในพุ่มไม้ทึบ ประกายวิ่งตามไปหลบด้วย สามคนซ่อนตัวเงียบในความมืด
ณไตรขับรถมาอย่างเร็ว เนื้อนางมองจ้องเห็นณไตรกำลังผ่านไป เนื้อนางเอ่อด้วยน้ำตาเมื่อมองเห็นชายคนรักที่กำลังจะต้องจากกันอย่างไม่รู้ชะตากรรมข้างหน้า รถณไตรผ่านไปอย่างเร็ว
คำฝายรอจนแสงรถลับตาก็ดึงเนื้อนางรีบวิ่งออกไป ประกายตามไปติดๆ เห็นสามคนวิ่งหายลับไปในความมืด
แสงคำรีบลงมาจากเรือนเนื้อนาง ณไตร บุญลือยืนรออยู่ด้านล่าง “รูปหมื่นหล้า เสื้อผ้าหายไปหมด”
ณไตรเข้าใจ “แสดงว่าเนื้อนางกลับมาที่นี่ ก่อนจะหนีไป”
ม่อนดอยวิ่งมาจากอีกทาง “ประกายก็หายไปด้วย”
ณไตรสีหน้ากังวล บุญลือรีบพูดขึ้น “ต้องจับเนื้อนางให้ได้ เนื้อนางฆ่าคุณแขไข”
ณไตร แสงคำ ม่อนดอยหันขวับมองบุญลือ
แสงคำไม่พอใจ “อย่าพูดหมาๆ เนื้อนางไม่มีทางฆ่าแขไข”
“แล้วศพคุณแขไขที่เจอล่ะ ไม่ใช่เนื้อนางทำแล้วจะใคร”
ม่อนดอยแย้ง “ไม่มีหลักฐานก็อย่าปรักปรำกัน เรื่องคืนนั้น ไม่มีใครรู้จริงสักคน”
ณไตรปราม “หยุดเถียงกันสักที ตอนนี้ต้องตามหาตัวเนื้อนาง คำฝาย ประกายให้เจอก่อน แล้วฉันจะสอบสวนทุกคนว่าคืนนั้น มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” ณไตรกวาดตามองม่อนดอย แสงคำ และบุญลือด้วยสายตาคมกริบ
เนื้อนาง คำฝาย ประกายในเสื้อผ้าชุดเก่า หน้าตาเหนื่อยอ่อนไม่ได้นอนมาทั้งคืน นั่งกันอยู่ในร้านอาหารข้างทาง คำฝายระแวงมองไปรอบๆ
เนื้อนางเอ่ยถามขึ้น “ถ้าเนื้อนางเล่าเรื่องทั้งหมดกับตำรวจล่ะ พี่คำฝาย”
“ตั๋วจะเป็นคนดี คนซื่อไปถึงไหนเนื้อนาง ลูกสาวนายพลตายทั้งคน พ่อแม่คุณแขไขเค้าก็เกลียดตั๋วอยู่แล้ว ทีนี้ล่ะเค้าจะเอาเรื่องไม่ให้ตั๋วได้ผุดได้เกิดอีกเลย”
เนื้อนางสีหน้ากังวล ประกายมองเห็นใจ “เนื้อนางเป็นคนดี คนซื่อมันไม่ผิดหรอก จะผิดก็ตรงที่ทุกวันนี้คนเลวมันมีโอกาสมากกว่าคนดี”
“บ่นมากนัก ฉลาดมากนัก แกไม่ต้องไปกับพวกฉันก็ได้นะ นังประกาย”
“ฉันไม่ได้อยากมาตกระกำลำบากกับแกสักหน่อย ที่ออกมาด้วยเพราะว่าฉันเบื่อปางไม้แล้ว ไม่มีแสงสี วันๆ เห็นแต่ขี้ช้าง ฉันเหม็น ฉันเบื่อ!!!”