บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 7 หน้า 3
อาพิมละความสนใจจากดาบหันกลับไปดูที่ปาล์ม เห็นปาล์มล้มลงกับพื้น ทุกคนตกตะลึง หน้าปาล์มจากตาที่หลับอยู่ลืมตา พรึบ เผยให้เห็นว่าไม่มีตาดำ
“ปอบมันออกจากอีใบ้แล้ว มาเข้าร่างนังเด็กนี่แทน ทุกคนช่วยกันจับตัวไว้ เร็ว” หมอธรรมสั่งชาวบ้าน
พันจ้องเขม็งไปยังปาล์ม แอบยิ้มอย่างมีชัย
พันยังคงมองไปยังร่างของปาล์มที่นอนหลับไม่ได้สติ มันทรุดตัวลงนั่ง มองอย่างพิจารณาแล้วยิ้มพอใจ “หน้าตามึงนี้ก็งามไม่หยอก” พันขยับเข้าใกล้แล้วยื่นมือแตะที่ใบหน้าของปาล์ม ทันใดนั้นพันมีอาการราวกับไฟดูด “อ๊ากสสสสสส!” เหมือนพลังวิญญาณร้ายถูกแรงดูดให้ออกมาจากร่างของพัน เป็นใบหน้าของบุญเพ็ง วิญญาณบุญเพ็งพยายามฝืนกลับเข้าไปในร่างพันอีกครั้ง มือที่จับแก้มปาล์มถูกกระชากกลับ “มึง ..... นี่มึงเป็นใครกันแน่ ?”
บุญเพ็งในร่างของพันหอบถี่ เหงื่อท่วมตัว แขนงเส้นเลือดสีดำค่อยๆผุดขึ้นที่คอและใบหน้า ตาเปลี่ยนเป็นตาของสัตว์กินเนื้ออีกครั้ง มือของพันที่กำแล้วคลายซ้ำๆ พันเม้มปาก แล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปาก.....พันมองร่างของปาล์ม “แล้วกูจะกลับมาหาคำตอบจากมึงทีหลัง” พันหันกลับไปมองแล้วรีบขยับเดินออกไป
พระจันทร์ขึ้นเต็มดวง! รถแองเจิ้ล เลี้ยวเข้ามาจอดหน้าบ้านรีสอร์ท อาพิมลงจากรถและพยักหน้าให้อีใบ้ลงตามมา อีใบ้มองงงๆ แต่ก็ทำตาม “คืนนี้เธอพักอยู่ที่นี้ก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”
ตั้มลงจากฝั่งคนขับมาเปิดประตูให้แบม “เชิญคร๊าบเจ้าหญิง”
“ไม่ต้องทำแบบนี้มากได้ไหม...ไม่ชอบ” แบมพูดทั้งๆ ที่มีอาการอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด
อาพิมมองแบมอย่างผิดสังเกต ทันทีที่เท้าแบมแตะพื้น เธอก็ทรุดลง ตั้มรีบเข้าไปคว้าตัวทันที“แบม / แบม”
ทั้งหมดมองแบมด้วยความเป็นห่วง แบมก็ประหลาดใจที่ตัวเองมีอาการเช่นนี้อีกแล้ว
อาพิมบอก “พาแบมเข้าไปข้างในก่อนเถอะ”
ตั้มจึงช่วยพยุงแบมเข้าไปในรีสอร์ท
ที่บ้านผู้ใหญ่บ้าน ศรีและชาวบ้านหญิง 2-3 คนทุกคนอยู่ในชุดดำงานศพ เดินมายังบ้านผู้ใหญ่
ศรีเอ่ยขึ้น “ขอบใจมากนะที่ช่วยงานศพพี่ผู้ใหญ่ แล้วยังเดินกลับมาเป็นเพื่อนฉันแบบนี้อีก”
ชาวบ้านหญิงคนหนึ่งกังวล “เอ่อไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่พวกเราเหอะ จะเอายังไงต่อดี”
“ไม่นึกเลยว่าอีใบ้มันจะเป็นปอบจริง ๆ ไม่อย่างนั้น …” ศรีนึกได้ว่าไม่ควรพูดต่อจึงเงียบไป
“ไม่อย่างนั้นทำไมเหรอ?”