บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 12 หน้า 2

“ไม่มีนี่ครับ ตอนส่งตัวมามีแค่ตั้มคนเดียว”

เอโกะมองหน้าทุกคน สีหน้าหวาดหวั่น “แบมหายตัวไปอ่ะ”

อาพิมเครียด

ภายในโกดังร้างเก่าๆโทรมๆแห่งหนึ่ง แบมค่อยๆลืมตาขึ้นและมองไปรอบๆอย่างไม่คุ้นเคย บ้านไม้ขนาดใหญ่ที่เก่าแก่และทรุดโทรม มีข้าวของเพียงไม่กี่ชิ้นที่บ่งบอกว่ามีคนพักอยู่  แบมพยายามขยับข้อมือที่ถูกมัดแน่นด้วยเชือกแต่ก็ไม่สำเร็จ...แล้วเหลือบมองเห็นโซฟา มีร่างของคมนอนตัวพับราวกับเศษผ้าชิ้นหนึ่ง เนื้อตัวมีรอยบาดแผลที่ท้องและฟกช้ำไปทั้งตัว ดวงตาเบิ่งโพลงไร้ความรู้สึกใดๆ  ในขณะที่มุมมืดของห้อง....วิญญาณของคมเฝ้ามองร่างที่บอบช้ำของตนด้วยความเศร้าใจ

“คุณ...คุณ ช่วยแก้มัดให้ฉันหน่อย”

“กูช่วยมึงไม่ได้หรอก ขนาดร่างของกูอยู่ใกล้แค่นี้  กูยังกลับไม่ได้เลย...”

“ทำไมล่ะ?”

“ก็เพราะมันโง่ให้ร่างนี้กับกูเองไง” คมรีบกระเถิบหนีด้วยความกลัว บุญเพ็งเดินเข้ามาภายในห้อง “แต่กูก็จะคืนให้มันในไม่ช้า เมื่องานทุกอย่างสำเร็จ”

“ได้ๆ....สั่งมาเลย กูยอมทุกอย่าง”

“งั้นตามกูมา” บุญเพ็งมองแบมแล้วยิ้ม “เพราะมันใกล้จะถึงเวลาแล้ว”

คมรีบเดินตามบุญเพ็งแล้วหายไปก่อนถึงหน้าประตู แบมมองตามด้วยความหวาดหวั่นแล้วพยายามแก้เชือกที่มัด

บ้านอาพิม รถของหมอท๊อปวิ่งเข้ามาจอด ตั้มรีบลงมาจากรถทั้งที่ยังบาดเจ็บเพื่อแจ้งข่าว สาวๆแองเจิ้ลกำลังยืนรออยู่อย่างกระวนกระวาย

“เรื่องมันเป็นยังไงกันเนี่ยตั้ม?”

“คือ...หลังจากที่ผมกับแบมเจอผีที่ชื่อช้อย  ตอนที่กำลังจะพลาดท่าก็มีคนชื่อวายุมาช่วยไว้...แล้วเขาก็บอกให้ผมพาแบมหนีไป”

“แล้ว ?” แอนนาซัก

“ผมก็รีบพาแบมหนีออกมาทันทีเลยครับ....แต่ว่า”

ย้อนเหตุการณืในรถตั้ม แบมนึกถึงใครบางคน “แล้ว....แล้ววายุล่ะ”

สีหน้าของตั้มเปลี่ยนไป ไม่รู้ว่าจะตอบแบมว่ายังไง “ตั้ม...วายุล่ะ”