รีเซต

บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 6 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 6 หน้า 5
oey_tvs
22 มีนาคม 2559 ( 16:48 )
90.9K
1
นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 6
16 หน้า

ในรถตั้ม แบมมองหน้าปาล์มแล้วถอนหายใจเบา ๆ

ตั้มสงสัย “แน่ใจเหรอว่าจะพาพวกเราไปถ่ายปอบได้จริง ๆ”

ปาล์มยืนยัน “แน่ใจ พี่ก็รู้อยู่แล้ว...ว่าหนูไม่เคยโกหก”

แบมสำทับ “ว่าแต่นายนั้นแหละเจอเข้าจริง ๆ อย่าหนีไปไหนซะละ”

ตั้มฟังแล้วก็กล้าๆ กลัว แห้วชักหวั่น “พี่...เรากลับไปถ่ายหนัง AV ของเพื่อนลุงเฉินกันไหม ?” ตั้มมองหน้าแห้ว

 

ชาวบ้านหลายคนมารวมตัวกันที่ลานหน้าบ้านผู้ใหญ่  โดยมีศรีเมียผู้ใหญ่นั่งคุยอยู่ด้วย

“เราชักจะอยู่ยากขึ้นทุกทีแล้วนะพี่ศรี ขนาดตำรวจยังโดนเลย แล้วอย่างนี้พวกเราจะอยู่กันยังไง?”

“ใช่  ตอนนี้คนอื่นก็ย้ายหนีไปกัน จนเกือบจะเป็นหมู่บ้านร้างแล้ว”

ศรีเอ่ย “ก็ถ้าใครคิดว่าจะย้ายหนีไปบ้างก็เป็นเรื่องของคนนั้นนะ”

“จะย้ายไปไหนได้...บ้านฉันอยู่ที่นี้ ไปที่อื่นจะทำมาหากินอะไรละ ?”

ศรีแนะ “อย่าว่าอย่างนั้น อย่างนี้เลยนะ ถ้าอยากได้เงินไปตั้งหลักปักฐานใหม่ ฉันก็พอจะแนะนำคนมีตังในเมืองเขาให้มาซื้อที่พวกแกได้ พวกแกจะได้มีทุนไปสร้างเนื้อสร้างตัว”

“เรื่องนั้นขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน ที่ปู่ที่ย่า มันทำใจลำบาก”

ศรีตัดบท “เอาละ…ยังไงเดี๋ยวพี่ผู้ใหญ่ก็จะพาหมอมาไล่ปอบให้พวกเราแล้ว จะไปกลัวอะไร”

 

จู่ๆ ที่หน้าบ้าน รถสาว ๆ แองเจิ้ลวิ่งเข้ามา จอร์จ เอโกะ อาพิมทยอยเปิดประตูรถลงมา

ชาวบ้านต่างพากันมองด้วยความประหลาดใจ “นี้เหรอวะหมอที่ผู้ใหญ่พามาไล่ปอบ ?”

“หลงทางมาละมั้ง?”

แก๊งแองเจิ้ลเดินเข้าไปหาชาวบ้าน แอนนาแนะนำตัว “สวัสดีคะคุณลุงคุณป้า ที่นี่ใช้หมู่บ้านคำเสือหรือเปล่าคะ”

“ใช่” ศรีตอบทันที

“พวกเรา ได้ยินว่าที่นี้มีปอบ ก็เลยจะมาช่วยคะ” อาพิมเอ่ย จอร์จยื่นนามบัตรส่งให้ศรี

“นี่เธอเป็นหมอผีที่พี่ผู้ใหญ่ไปตามมาเหรอ ?”

แก๊งแองเจิ้ลงงๆ ยังไม่ทันจะตอบ ก็มีรถกระบะสี่ประตูของผู้ใหญ่วิ่งเข้ามาจอดด้านในบริเวณบ้าน ผู้ใหญ่บ้านลงมาจากประตูด้านคนขับแล้วรีบมาเปิดประตูให้ หมอธรรมอยู่ในชุดมอฮ่อมมีผ้าขาวม้าเฉียงไหล่ มีประคำหลายพวงห้อยที่คอลงมาจากรถ ที่ประตูอีกด้านเป็นลูกศิษย์ที่คอยติตตามและพันที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถ ใส่เสื้อเชิ้ตเปิดคอให้เห็นรอยสักที่หน้าอกแบบเดียวกับบุญเพ็ง หมอธรรมมองมาที่แก๊งแองเจิ้ล พันก็มองมาที่แก๊งแองเจิ้ลเช่นกัน ดาบนางเสือในมือของอาพิมสั่นเล็กน้อย อาพิมรู้สึกได้แต่ไม่พูดอะไร มองไปรอบ ๆ อย่างสุขุม


16 หน้า