บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 11
บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ สุพรรษาที่เพิ่งกลับเข้ามา
“ลื้อไปไหนมา”
“ไปไหว้พระกับอาพราว ไปขอพรพระให้ช่วยคุ้มครองอาภรพ อั๊วนอนไม่หลับทั้งคืนอาเซียะ”
“ลื้อเลิกห่วงอีได้แล้ว”
“ลูกทั้งคนนะอาเซียะ”
“อีติดต่ออั๊วมาแล้ว”
“ลื้ออย่าหลอกให้อั๊วดีใจนะ”
“อีอยู่ใต้ อีข้ามไปที่เกาะรังนกแล้ว”
“โล่งอกไปที....อีไปคนเดียวใช่ไหม ไม่ได้เอาลูกสาวเขาไปด้วยใช่ไหม”
“อีไม่ได้บอกอะไร แต่อั๊วว่าอีคงไม่ทำเรื่องสิ้นคิดยังงั้นหรอก..อาภรพอีมีความคิดพอ.อีแยกผิดชอบชั่วดีได้ อีเรียนรู้
แล้วว่านั่นมันเป็นเรื่องโง่เง่าหลงผิดไป...”
“แล้วทำไมต้องข้ามไปเกาะด้วย”
“อีไปสืบเรื่องรังนก ที่ถูกตีกลับมา อีต้องการ รู้ให้ได้ว่าเราพลาดที่ตรงไหน ลื้ออย่าบอกใครเรื่องอาภรพอีอยู่ใต้..
อีอาจจะไม่ปลอดภัย”
ในกระท่อมภรพ จู๋ถูเช็ดทำความสะอาดอย่างขันแข็ง
“นายจู๋นี่ขยันจังเลย ตั้งแต่เกิดมา ฉันไม่เคยเห็นใครขยันเท่านายจู๋เลยจริงๆนะเนี่ย”
จู๋เขิน “คุณผู้หญิงชมจู๋เกินไปแล้วครับ จู๋ก็แค่ทำหน้าที่ของจู๋...บ้านนี่นายหัวภรพมาอย่างเก่งก็เดือนละหน แต่จู๋ต้องเช็ดถูให้เอี่ยมเหมือนนายหัวอยู่ที่นี่ทุกวันแหละครับ”
“ฉันถึงว่าไง...ขยั๊นขยัน...ทำกับข้าวก็เก๊งเก่ง นิสัยใจคอก็ดี๊ดี...ดีจนไม่มีที่ติเลย”
จู๋ยิ่งเขินหน้าแดง “คุณผู้หญิงจะติบ้างก็ได้ครับนายหัวยังด่าจู๋ประจำว่าจู๋ ขี้เซา ปลุกไม่ค่อยตื่น”
“นั่นมันเรื่องเล็กน้อย”
“คุณผู้หญิงนี่จะว่าไป เข้าใจจู๋มากกว่านายหัวอีกนะครับ”
“ปกครองคนนะ ยังไงก็ต้องเข้าใจคนในปกครองให้มากๆ จะมาใช้แต่อำนาจ กดคนอื่นอยู่ได้ยังไง จริงไหม”
“ความจริง...นายหัวก็ไม่ได้”
“เห็นไหม...นายจู๋นี่ดี๊ดี...ไม่นินทาลับหลังเจ้านายด้วย คนดีๆอย่างนายจู๋นี่หาไม่ได้อีกแล้ว”