บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 9 หน้า 2
“หนูไม่อยากไปไหนทั้งนั้น...ม๊า”
“แค่ทำมาหากินก็ยุ่งกันพอแล้ว ป๊าอีสั่งอะไรลื้อก็ควรทำตามนั้น”
วันวิสาอึ้ง
ภรพกลับเข้ามาในบ้าน แล้วชะงัก พรรษานั่งคุยกับวาริน ภรพถอยหลบ ตั้งใจจะชิ่งหนีไปทางอื่น
ภรีมเข้ามาเห็นภรพพอดี “อ้าว...เฮียกลับมาพอดี...” สุพรรษากับวรินหันมามอง
ภรพเซ็ง ถลึงตาใส่ภรีม
“น้องมาคอยตั้งนานแล้ว เข้ามาสิภรพ”
วารินบิดเขินอาย “พี่ภรพไปไหนมาค่ะ”
“ไปไล่จับผู้ร้ายมาครับ”
สุพรรษากับภรีมอึกอัก
“ผู้ร้ายอะไรคะ...พี่ภรพไม่ใช่ตำรวจซะหน่อย จะไปไล่จับผู้ร้ายที่ไหนกันค่ะ” วารินหัวเราะ “วาวไม่เชื่อหรอกค่ะ”
“เฮียไปแต่งตัวใหม่ให้หล่อๆ สมกับวรินเขาดีกว่า”
“ป๊าเขาจองโต๊ะเอาไว้ให้ที่ฉั่วเทียนเหลา ให้ลื้อพาน้องไปกินข้าวด้วยกัน”
วารินเขินสุดๆ ภรพเฉยๆ
วันวิสานั่งนิ่งหน้ากระจกแต่งตัว ให้วรินทำผมให้ วรินเหน็บกิ๊บตัวสุดท้าย “ต่อหน้าอาประยูร ลื้ออย่าไปทำหน้าอมทุกข์อย่างนี้”
“ม๊าก็รู้ ว่าหนูทำไม่ได้”
“หัดไว้ ชีวิตมันก็ยังงี้แหละ จะทุกข์ยังไงลื้อก็ต้องเก็บงำ จะหวังให้คนอื่น อีมาร่วมทุกข์กับลื้อ...ไม่มีทางหรอก”
“ม๊า...หนูเป็นภาระของม๊ามากใช่ไหม ม๊าถึงเสือกไสให้หนูแต่งงานกับอี”
“ลื้ออย่าพูดอย่างนี้อีก...ไม่มีพ่อแม่คนไหน คิดจะเสือกไสลูกสาวตัวเองหรอก แต่พ่อแม่จะสบายใจ ตายตาหลับก็ต่อเมื่อลูกสาวได้คนดีๆไว้ดูแลให้แน่ใจว่า วันข้างหน้าชีวิตจะมั่นคง” วันวิสานิ่งซึม “เสร็จแล้วตามออกไป เดี๋ยวอาประยูรอีก็จะมารับลื้อแล้ว” วรินเดินออกไป ทิ้งวันวิสาไว้
หน้าภัตตาคาร ฉั่วเทียนเหลา ภรพลงจากรถ แล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้วาริน พนักงานรับรถขับรถภรพออกไป
จอด วารินเหยียบชายกระโปรงตัวเอง หัวทิ่มพองาม ภรพจึงต้องคว้าแขนประคองไว้
จังหวะอ้อยอิ่งนั้น รถอีกคันแล่นเข้ามาจอด ประยูรลงจากรถ จะขยับมาเปิดประตูให้วันวิสา แต่วันวิสาเปิดประตูรถออกมาเอง ประยูรเด๋อด๋า มองหาพนักงานรับรถ ภรพหันไปเห็นวันวิสา ที่คืนนี้ดูเหมือนตั้งใจสวยมาเป็นพิเศษ วันวิสาหันมาเห็นภรพ ที่คืนนี้ดูเหมือนตั้งใจหล่อจัดมาเหมือนกัน