บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 9 หน้า 4
“เขาคงไม่มีทางเลือกล่ะมังคะ”
“แต่มันน่าละอายใจนะครับ น้องวัน เลือกทางนี้มันก็ไม่ต่างจากเกาะชายกระโปรงผู้หญิงกินหรอก...ไม่มีศักดิ์ศรีเอาซะเล๊ย แก๊งเสือจะเปลี่ยนเป็นแก๊งหนูซะละมัง หนูตกถังข้าวสาร” ประยูรหัวเราะ
วันวิสาไม่ได้รู้สึกขำไปด้วยเลย
บนเวที วงดนตรีบรรเลงอินโทรเพลงประจำตัวหยกมณี หยกมณีเดินออกมาหน้าไมค์
“บทเพลงบทนี้หยกมณีขอมอบให้ทุกคู่ที่มีความรักอยู่เต็มหัวใจนะคะ”
หยกมณีเริ่มครวญบทเพลงรักอย่างตราตรึง วารินหน้าเปื้อนยิ้ม...ขยับตัวแล้วขยับตัวอีกภรพก็ยังเฉย
วันวิสาหน้าง้ำ แสลงใจกับเพลงที่ได้ยิน
“น้องวันจะให้เกียรติเต้นรำเพลงนี้กับพี่ได้ไหมครับ”
วันวิสาเหลือบมองไปทางภรพที่นั่งตัวแข็ง เหมือนไม่รู้สึกรู้สา “ยินดีค่ะ”
ประยูรกุลีกุจอลุกขึ้น ขยับเก้าอี้ให้ และพาวันวิสาออกไปที่ฟลอร์
“บทเพลงนี้ไพเราะจังเลยนะคะพี่ภรพ” ภรพมัวมองตามวันวิสา “พี่ภรพคะ”
“ครับ”
“พีภรพไม่อยากเต้นรำเหรอคะ”
“อยากสิครับ ถ้าน้องวาวจะให้เกียรติพี่”
วารินลุกพรวดขึ้นก่อนภรพเสียอีก
หยกมณีร้องเพลงต่อเนื่อง วันวิสาเต้นรำกับประยูร...รักษาระยะห่าง ไม่ยอมสบตาด้วยซ้ำ ทั้งที่ประยูรใช้ความพยายาม “น้องวันเต้นห่างจัง กลัวพี่เหยียบเท้าเอาเหรอครับ”
“เปล่าค่ะ ฉันไม่ชอบกลิ่นคื่นช่ายจากปากคนอื่น”
“ปากพี่เหม็นขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ประยูรหมดความมั่นใจ หุบปากไปได้ทันที
ในขณะที่วารินอารมณ์เคลิ้ม ทิ่มหัวเข้ามาเหมือนอยากจะซบไหล่ภรพ ภรพหาทางเลี่ยงทำทีออกสเต็ปให้วารินต้องหมุนตัวอยู่หลายรอบจนมึน หยกมณียังครวญเพลงเจื้อยแจ้ว ภรพเห็นวันวิสาเต้นรำกับประยูรไม่ไกล อารมณ์หมั่นไส้ประคองคู่เต้นรำของตัวเองเฉียดเข้าไปใกล้คู่วันวิสากับประยูร เมื่อได้จังวะเหมาะเหม็ง ภรพแกล้งเอาหลังชนหลังประยูรหวังให้วงแตก “ซอรี่...”
วันวิสามองหน้าภรพ....ไม่พอใจ เพราะรู้ดีว่าเขาจงใจหาเรื่อง ภรพเหลือบมองวันวิสาแว่บเดียว สายตากวนโทสะ
“อะไรของลื้อวะ” ประยูรไม่พอใจ
“ก็บอกแล้วไงว่า ซอรี่”
“อย่าไปสนใจเลยค่ะ” วันวิสาปราม