บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 17
บันลือก้าวเข้ามาบริเวณห้องโถงชั้นนอก ที่ประมูลสัมปทาน มีผู้คนรอคอยอยู่แล้ว ต่างจับกลุ่มคุยกัน แต่ละคน ถ้าไม่หิ้วกระเป๋าเอกสาร ก็ถือซองประมูล
“คนเยอะกว่าที่คิดนะป๊า”
“หน้าใหม่ๆ ทั้งนั้น..ใครๆมันก็อยากได้เกาะหลักทั้งนั้น”
“ป๊าดูนั่นสิ” บันลือมองตามสายตาบดิน เฮ้งเกาะกลุ่มอยู่กับประกิตและประยูร มงคลถือกระเป๋าเอกสารให้เฮ้งอยู่
ห่างๆ
“อีก็คงจับมือกันเรียบร้อยแล้วละ ลื้อเห็นแล้วใช่ไหม ธาตุแท้ของคน มันเป็นยังไง ไม่มีผลประโยชน์ให้มัน มันก็ไป”
“เพื่อนแท้ไม่มีอยู่จริงใช่ไหมป๊า”
“มี...แต่ลื้อต้องมองให้ดีๆ มองให้นานๆ เพื่อนแท้โผล่หน้าเสมอเวลาที่ลื้อมีความทุกข์”
เฮ้ง ประกิต และประยูร เดินเข้ามาหาบันลือและบดิน
เฮ้งทักทายบันลือ“อั๊วกำลังคุยกันอยู่เลยว่ายังไงลื้อก็ต้องมา”
“อั๊วยังรักอาชีพนี้อยู่”
“โลกนี้มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอกอาบันลือ” ประยูรเอ่ย
“อั๊วรู้ แต่ที่ลื้อ อาจจะยังไม่ รู้ ก็ยังมีอีกเยอะ ลื้อคอยดูต่อไปก็แล้วกัน”
เฮ้งปรามาส “ลื้อรักษาเกาะเจ็ดเกาะแปดของลื้อเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน ถ้าหวังจะได้เกาะหลักด้วย ระวังลื้อจะชวด
ทั้งหมด แล้วจะหาว่าอั๊วไม่เตือน”
“แล้วแต่ดวง อั๊วยอมรับกฎกติกาอยู่แล้ว ใครชนะก็ได้ไป ยุติธรรมที่สุดแล้ว” บันลือหนักแน่น
“ใกล้เวลาแล้วนะป๊า ยังไม่เห็น เถ้าแก่เซียะเลย” ประยูรเปรย
“อั๊วว่าอีไม่มาหรอก อีถอดใจไปแล้วตั้งแต่ลูกชายอีตาย”
“แต่อั๊วว่า อีต้องมา ธรรมดาเสือน่ะ มันไม่ยอมถอดเขี้ยวเล็บตัวเองง่ายๆหรอก” เฮ้งทิ้งท้าย
ไพศาลเดินเข้ามาในห้องโถง โชคทวีหิ้วกระเป๋าเอกสารตามอยู่ข้างหลัง ท่ามกลางสายตาทุกคนที่หันไปมอง
เพราะไพศาลเป็นขาใหญ่สุดเจ้าพ่อวงการ กลุ่มบันลือหันไปมอง
เฮ้งหันกลับมาด้วยรอยยิ้ม “ยกเว้นว่ามันพบว่าตัวมันเป็นแค่เสือแก่ๆ ตัวนึง”
กล่องรับซองประมูลเรียงรายบนโต๊ะยาว แต่ละกล่องระบุเกาะรังนกแต่ละที่ ผู้เข้าร่วมประมูลทยอยเข้าไปหย่อนซองเสนอราคาลงในกล่องต่างๆที่หมายตากันไว้ เฮ้งหย่อนซองเสนอราคาลงกล่องเกาะหลัก อย่างมั่นอกมั่นใจ แล้วเดินกลับมาหาประกิตและประยูร
ประยูรเอ่ยขึ้น “มีแต่คนจ้องจะเอาเกาะหลักนะเจ็ก”