บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 8 หน้า 2
“ผมตั้งใจมากราบเจ็กกับอี๊ครับ”
“กราบทำไม”
“ม้า...หนูกับเขา...เรารักกัน”
“ลื้อว่าอะไร...ใครรักกัน” เสียงบันลือดังขึ้น
ภรพกับวันวิสาหันไป วันวิสายิ้มดีใจ “ป๊า”
บันลือและบดินเข้ามา ภรพชะงักเมื่อเห็นบันลือกับบดิน ภรพ ไหว้ บันลือ
“นี่ป๊ากับพี่ชายฉัน”
“ไอ้หมอนี่เป็นใคร อั๊วว่าคุ้นๆหน้า” บันลือสงสัย
บดินกระซิบ “ไอ้พวกแก๊งเสือไงป๊า”
“ผมชื่อภรพครับ”
“ภรพเขาตั้งใจมากราบป๊ากับม้า” วรินอึดอัดไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“ลื้อรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่” บันลือซัก
“เดือนที่แล้วครับเจ็ก”
“เดือนที่แล้ว”
“ผมรู้ว่ามันอาจจะสั้นไปหน่อย แต่ผมแน่ใจครับว่า ผมพร้อมจะดูแลลูกสาวของเจ็กไปตลอดชีวิต เพราะผมรัก วันวิสาครับ”
“ลื้อทำอย่างนี้ไม่คิดเหรอว่ามันผิดธรรมเนียม ลื้อข้ามหัวผู้หลักผู้ใหญ่ อย่างน้อยก็ต้องส่งแม่สื่อมาก่อน”
“ป๊า...หนูก็ไปไหว้ป๊ากับม้าเขามาแล้ว ป๊าจะมาเคร่งธรรมเนียมอะไรตอนนี้”
“ลูกหลานที่มันทิ้งธรรมเนียม มันก็เท่ากับลบลู่บรรพบุรุษนั่นแหละวะ”
“ถ้าเจ็กต้องการยังงั้น ผมจะกลับไปปรึกษา ป๊ากับม้าผมดูก่อนก็ได้ครับ เจ๊กจะได้สบายใจ”
“ลื้อแซ่อะไร พ่อแม่ลื้อชื่ออะไร”
“ป๊าผม ไพศาล รุ่งเรืองไพศาลศิริครับ”
บดินได้ยินเต็มหู วรินแน่ใจว่าพายุกำลังจะก่อตัวขึ้นในเวลาอันใกล้ บันลือเหมือนถูกตบหน้า
หน้าบ้านจิตวรบรรจง วันวิสาเดินออกมาส่งภรพหน้าบ้าน
“ฉันแปลกใจจังที่ป๊าฉัน รู้จักป๊านาย”
“ผมก็ไม่คิดว่าคุณเป็นลูกของเจ็กบันลือ”
“ก็นายไม่เคยถามฉันเอง...ช่วยไม่ได้”
“งั้นผมกลับไปตามป๊า ผมให้ป๊ามาหาคุณวันนี้เลยดีไหม”