บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 2 หน้า 2
“เจ๊ บังคับให้ผมพูดเองนะ..”
“แน่จริง นายก็พูดออกมาสิ”
“อย่างเจ๊นะ....เห็นแล้ว เสื่อมถอยทางอารมณ์เปล่าๆ”
วันวิสายั๊วะ “นาย...” วันวิสาพรวดพราด ข้ามเขตแดนที่ขีดเส้นไว้ พุ่งเข้ามาจะลุยภรพ
“เอ้าๆ นี่มันเขตของผมนะ เจ๊รุกเข้ามาได้ยังไง”
วันวิสาถอยกลับไปเขตตัวเอง อย่างเสียฟอร์ม
“ถ้าผม จะทำอะไรเจ๊น่ะนะ ไอ้แค่เส้นแบ่งเขตเหมือนเด็กเล่นกันเนี่ย มันไม่มีความหมายอะไรหรอกเจ๊”
“ฉันก็หวังว่านายจะเป็นสุภาพบุรุษพอ ขืนล้ำมาละก็... โดนดีแน่ แล้วจะหาว่าไม่เตือน”
วันวิสาหยิบไม้ท่อน ที่ใช้ทำฟืนขึ้นมาถือไว้ แล้วถอยไป จัดมุมนอนของตัวเอง ภรพมองอย่างเอือมระอา
กองไฟที่สุมไว้ริบหรี่เหมือนใกล้จะมอด วันวิสาขยับตัวพลิกตัวเพราะพื้นแข็งและหลับไม่สนิท พลิกตัวหันหน้ามา ด้านภรพนอน ภรพขยับลุกขึ้นนั่ง ตั้งใจจะลุกไปเติมฟืนใส่กองไฟ มองไปทางวันวิสา แล้วชะงัก เห็นบางอย่างแต่ไม่แน่ใจ ภรพขยับตัวคืบเข้าไปหาวันวิสาข้ามเขตแดนที่ขีดไว้ วันวิสาปรือตาขึ้นพอดี และเห็นภรพกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้
วันวิสาลุกพรวดขึ้น กรีดร้องโวยวาย คว้าไม้ที่วางไว้ข้างตัวกระหน่ำฟาดภรพเต็มแรงไม่ยั้ง “ตายๆๆๆ”
ภรพร้องลั่น ภรพทนเจ็บ เขายังตะเกียกตะกายมุ่งหน้าไปยังสิ่งที่เขาเห็นบนพื้น ภรพคว้าปลายหางงู แล้วเหวี่ยงทิ้งไปไกลสุดแรง
“วี๊ด...ด.อะไรน่ะ” วันวิสาโกยหนีไปไกล
“ถามโง่ๆ งูจะกัดตาย ยังไม่รู้ตัวอีก โอย...อูย มือหนักจริงๆ ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ..รู้งี้”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ”
“ยังไม่รู้จักขอโทษอีก”
วันวิสาไม่เต็มใจ “ขอโทษ”
“ขอบคุณเป็นไหมเนี่ย”
วันวิสาไม่เต็มใจ “ขอบคุณ แล้วงูตัวนั้นมันจะเลื้อยกลับมาอีกรึเปล่า”
“ไม่แน่”
วันวิสาหลอน ขยับเอาไม้มาขีดเส้นแบ่งเขตแดนใหม่ ให้กองไฟอยู่ในเขตของเธอ
“ถอยไปได้แล้ว นั่นเขตของนาย นี่เขตของฉัน”
“เจ๊น่าจะขีดเส้นทางโน้น แล้วบอกไอ้งูตัวนั้นว่า อย่าเข้ามามากกว่านะ”
ภรพ ถอยกลับไปในเขตตัวเอง วันวิสา เริ่มจัดที่นอนให้ตัวเองใหม่ หลอนไม่เลิก