บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 2 หน้า 3
ไฟในกองฟืนลุกโชนมากขึ้น ภรพนั่งกอดเข่า เพราะหลับไม่ลงแล้ว
“นาย...นาย....นี่นาย”
“อะไร...นายๆอยู่นั่นละ”
“ก็นาย ชื่ออะไรล่ะ ฉันจะได้เรียกถูก”
ภรพนิ่งไปชั่วขณะ “จู๋”
“หา... อะไรนะ”
“จู๋”
“ทุเรศ”
“อ้าว”
“ชื่อบ้าอะไรลามกจกเปรต น่าเกลียดที่สุด”
“ลามกที่ตรงไหน น่าเกลียดตรงไหน จู๋แปลว่าหดจนสั้น ดวงจู๋ไง ไม่เคยได้ยินรึไง เจ๊คิดมาก”
วันวิสาบ่นขมุบขมิบ ยังไงก็รับไม่ได้
“แล้ว เจ๊ล่ะชื่ออะไร”
“จะรู้ไปทำไม”
“อ้าว ทีเรียกเจ๊ละจะเป็นจะตายให้ได้ ทีถามชื่อละไม่อยากบอก งั้นก็เรียกเจ๊ ต่อไปละกัน”
“จิ๋ม”
“หาชื่ออะไรนะ”
“ก็บอกว่าจิ๋ม.. หูหนวกรึไง”
ภรพหัวเราะก๊าก “คนบ้าอะไรชื่อจิ๋ม ชื่อคนตายมีตั้งเยอะ พ่อแม่เจ๊นึกอะไรไม่ออกรึไง ถึงตั้งชื่อลูกน่าเกลียดยังงี้”
“น่าเกลียดตรงไหนไม่ทราบ”
“มันก็พอๆกับจู๋น่ะแหละ”
“จิตใจนายมัน มีแต่เรื่องลามกน่ะสิ จิ๋มแปลว่าเล็กๆ น่ารักน่าเอ็นดูต่างหาก”
“อ๋อ...จ้ะ... เข้าใจแล้ว...เจ๊จิ๋ม”
ภรพทิ้งตัวลงนอน หัวเราะชอบใจ วันวิสาขัดเคืองใจ อยากจะซัดให้สักป้าบ
เช้าวันใหม่ วันวิสาค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น เหมือนทบทวนว่า สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความฝันหรือไม่ แล้วลุกพรวดขึ้นนั่ง
วันวิสาพบว่า ตัวเองถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวบนชายหาดเวิ้งว้าง วันวิสาชักใจเสีย มองหาภรพ แต่ก็ไม่เห็นแม้เงา
วันวิสาตะโกน “นาย...นาย...นายจู๋..” วันวิสา รู้สึกอิหลักอิเหลื่ออับอายที่ต้องเรียกชื่อน่าเกลียดนี้