บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 15 หน้า 2
“ข่าวนี้ไม่เห็นเกี่ยวกับฉันเลย”
“ปากไม่ตรงกับใจ” ภรพทำนิ่งเฉย หยกมณีเตือนสติ “เวลาไม่เคยคอยใคร จะทำอะไรก็ต้องรีบทำนะคะ คุณภรพ”
ที่บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ โชคทวี รินน้ำชาใส่จอกให้ไพศาล
“เย็นแล้ว ลื้อกลับบ้านไปเถอะ”
“ผมมีเรื่อง อยากปรึกษาเจ็ก ผมไม่สบายใจมาหลายวันแล้ว ความจริงเรื่องนี้มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมตรงๆ แต่ผมรู้สึกว่าผมจะอยู่เฉยไม่ได้”
“ลื้อมีอะไรก็พูดมาเลย”
“ผมว่าตอนนี้ คนบางคนมันกำลังเหิมเกริม คิดทำตัวเป็นใหญ่ ยิ่งภรพไม่อยู่แล้ว มันยิ่งหนักข้อขึ้นทุกที อีกหน่อยมันคงไม่เกรงใจเจ็ก ถ้าเจ๊กไม่รีบตัดไฟตั้งแต่หัวลม”
“ลื้อพูดถึงใคร”
มงคลช่วยเข็นรถ พาสุพรรษาเข้ามาในห้อง และอุ้มจากรถขึ้นเตียงนอน
“ขอบใจนะมงคล” พราวตาซึ้งใจ
“ลื้อต้องมาพลอยเดือดร้อนไปด้วย”
“นายหญิงอย่าพูดอย่างนั้นสิครับ นายกับนายหญิงมีบุญคุณกับผมชาตินี้ชดใช้ยังไงก็ไม่มีวันหมด”
ไพศาลก้าวเข้ามาพอดี “ลื้อไม่จำเป็นต้องมาชดใช้อะไรทั้งนั้น อีกไม่นานก็จะไม่มีบริษัทรุ่งเรืองไพศาลแล้ว ลื้อก็ควรเตรียมหาทางขยับขยายออกไปจากที่นี่ได้แล้ว”
พราวตาตกใจ “ป๊า”
“ต่อให้ไม่มีเงินเดือน ผมก็เต็มใจอยู่รับใช้นายที่นี่ตลอดไปครับ”
“ลื้อหวังอะไรกันแน่”
สุพรรษาปรามสามี “อาเซียะ พูดอะไรอย่างนั้น”
“ลื้อรอรับเงินเดือนงวดสุดท้าย แล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก” ไพศาลเดินออกไป ทุกคนงงงันกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ภรีมตกใจข่าวที่โชคทวีเล่าให้ฟัง “หมายความว่า ไล่ออกงั้นเหรอ”
“เจ็กตัดสินใจถูกแล้วละ ไอ้หมอนี่ มันทำตัวไม่น่าไว้ใจมานานแล้ว เผลอๆมันจะเป็นไส้ศึกให้คู่แข่งของเจ็กด้วย”
“เฮียมงคลเป็นคนซื่อออก ไม่น่าเป็นไปได้”
“ดูคนน่ะ ดูแค่ภายนอก ไม่ได้หรอกนะหมวยเล็ก ต่อหน้าอย่างลับหลังมันอาจจะเป็นอีกอย่างก็ได้”
“เสียดาย...เห็นกันมาตั้งหลายปี”
“เฮียว่าที่ภรพตายนี่เผลอๆมันก็มีส่วนเกี่ยวข้อง”
“น่ากลัวจังเลย”