บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 15 หน้า 5
“ลื้อไปไหนมา”
“ไปอยู่กับอาวัน”
“คุยอะไร”
“อีกหน่อยอีก็ต้องไปอยู่บ้านผัวไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว...ก็คุยกันตามประสา”
“ไม่ใช่ไปพูดอะไรให้อีเปลี่ยนใจไม่อยากแต่งงานขึ้นมานะ”
“เฮียไม่ต้องห่วงหรอก อาวันอีโตแล้วพูดจารู้เรื่องอีกอย่าง อั๊วว่ายังไงอาวันอีก็คงโชคดีกว่าอั๊ว ที่ได้แต่งงานกับคนที่รักอี ไม่ใช่สักแต่ว่าแต่งอย่างอั๊ว” วรินลงนอนหันหลังให้บันลือ
ในห้องวันวิสา ภรพออกมาจากที่ซ่อน
“ไอ้ตี๋ประยูรมันมีอะไรดี”
“มีแน่นอน อย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์อย่างนาย”
“ถ้าไม่อยากอายไปกว่านี้ ไปบอกยกเลิกการแต่งงานซะ”
“นายไม่มีสิทธิมาออกคำสั่งฉัน ฉันไม่ใช่นักโทษของนายแล้ว”
“ทำไมจะไม่ใช่ เธอต้องชดใช้สิ่งที่เธอทำไว้ตลอดชีวิตของเธอนั้นแหละ”
“ออกไป...ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย”
“ร้องเลย ใครเขาห้ามเธอไว้ล่ะ หรือว่าอยากถูกปิดปากอีกครั้ง”
“นายมันเลว”
“แต่เธอก็คิดถึงผู้ชายเลวคนนี้ทุกนาที”
“ไม่จริง...ฉันรังเกียจนายทุกลมหายใจเข้าออกต่างหาก ฉันไม่เคยดีใจกับอะไรเท่าตอนที่ฉันได้ยินข่าวว่านายตายเลย”
ภรพกระฉากตัววันวิสาเข้ามากอดรัดอีกครั้ง แต่วันวิสานิ่งเหมือนไม่มีชีวิตจิตใจ ภรพที่ตั้งใจจะแกล้งข่มขู่คุกคาม ต้องหมดอารมณ์ ”ถ้ายังยืนยันคิดจะแต่งงานกับไอ้หมอนั้น อย่าหาว่าไม่เตือน” ภรพผละออก แล้วกลับออกไปทางเดิมที่เข้ามา
มงคลหิ้วรองเท้าออกมาใส่หน้าบ้าน ใส่ยังไม่ทันเสร็จก็ต้องเงยหน้าขึ้น เพราะเหมือนมีใครเดินมาหยุดหน้าบ้าน พราวตาหิ้วปิ่นโตยืนมองอยู่ “คุณพราว”
“กำลังจะไปไหน”
“ผม...มีธุระนิดหน่อยครับ”
“กินข้าวรึยัง” มงคลอึ้ง พราวตาเก้อเขินเหมือนกัน “พอดีฉันออกมาตลาด...เลยตักข้าวมาเผื่อ”
มงคลขยับไปรับปิ่นโตมาจากพราวตา “ถ้าคุณพราวไม่รังเกียจ เชิญเข้าในบ้านก่อนสิครับ”
พราวตาไม่ลังเล เดินนำมงคลเข้าในบ้าน