บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 17
“ไม่ว่ายังไงก็ตาม อย่างน้อยที่สุด ป๊าก็พูดถูกเรื่องนึง ... หนูคือเจ้าหญิง เป็นเจ้าหญิงของแม่และป๊าเสมอมารู้มั้ย”
ระรินร้องไห้ กอดเพ็ญแข ส่วนสุดใจก็มองสองแม่ลูกที่กอดกันร้องไห้ แล้วเงยหน้ามองดวงดาวบนฟ้าแล้วถอนใจเบาๆ
หม่อมจันลงจากรถ มีคนหิ้วกระเป๋าเดินทางลงจากรถแต่หม่อมจันดูร้อนใจรีบเดินเข้าไปในวัง เจอหญิงจุ๋มรออยู่แล้ว หญิงจุ๋มเห็นหน้าหม่อมจันก็ร้องไห้ เข้ามากอดหม่อมจันแทบเท้า หม่อมจันรีบประคองขึ้นมานั่งด้วยกัน “เป็นไงบ้างหญิงจุ๋ม”
“หนูไม่เป็นไรค่ะ หนูแค่อยากเจอหม่อมแม่”
“แม่รู้เรื่องก็รีบกลับมาเร็วที่สุดแล้ว ลูกของแม่ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”
“แม่คะ...หนูอยากบวชค่ะ...อุทิศส่วนกุศลให้ชายแจ้แล้วก็คุณพจน์ด้วย ถึงแม้เขาจะเป็น...คนที่ฆ่าชายแจ้ก็ตาม” หญิงจุ๋มปล่อยโฮ พูดไม่ออก
“ดีแล้ว...ดีแล้ว... ชีวิตเธอที่ผ่านมาก็ดูฟุ้งซ่าน ไม่เคยสงบเลยสักวัน บวชซักระยะเวลาหนึ่งก็คงดี”
“แม่คะ ที่ผ่านมาหนูกราบขอโทษนะคะ” หญิงจุ๋มกราบลงแทบเท้าหม่อมจัน หม่อมจันลูบศีรษะหญิงจุ๋มด้วยความรักและสงสาร
วลัยกับวนิษานั่งกันเงียบๆในคอนโดวนิษา ท่าทางลุ้นอะไรสักอย่างอยู่ สักครู่มือถือวนิษาก็มีเสียงแมสเสจเข้ามา วนิษากับวลัยหันมาดูที่หน้าจอราวกับนัดกัน วนิษากดอ่านทันทีเป็นภาษาอังกฤษ
“หมอเขาว่าไงบ้าง”
วนิษาอึ้ง
“บอกมาสิ พ่อแกออกจากห้องผ่าตัดรึยัง”
วนิษาร้องไห้
“วนิ...”
วนิษายิ้มทั้งน้ำตา “หมอบอกว่าพ่อปลอดภัยแล้วค่ะ การผ่าตัดเรียบร้อยค่ะ”
วนิษากับวลัยกอดกัน
“แต่หมอบอกต้องอยู่ดูผลอีกซักระยะนะคะ”
“ดีแล้วล่ะ ให้มันอยู่นั่นแหละ กลับมาเจอหน้ากันก็ทะเลาะกันเปล่าๆ” วลัยทำหน้าสะใจ
“แม่อยากไปเยี่ยมพ่อไหมล่ะคะ”
วลัยเงียบไปครู่หนึ่ง ยังไว้ฟอร์มอยู่ “ไปก็ได้ ไปดูหน้ามันซักหน่อย เผื่อเชื้อมะเร็งมันรักษาไม่หาย ...ไปได้เร็วสุดเมื่อไหร่ล่ะ”