บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 19
โจอยู่คนเดียวที่ระเบียงบ้าน มองดูดาวบนฟ้า
เสียงผู้คนร้องด่า “โจตัวซวย โจตัวซวย โจตัวซวย...” ดังอยู่ในความทรงจำ โจยกมือขึ้นทำเป็นปืน ส่องไปที่ดวงดาวบนฟ้า ทำท่ายิงดาว “ปัง...ปัง...ปัง...”
ดาวดวงหนึ่งตกวูบจากบนท้องฟ้า โจยิ้มขำๆจากเศร้าๆอารมณ์ผ่องแผ้วขึ้น
วนิษามาเยี่ยมหม่อมจันที่วังวาสุวงศ์
“หม่อมแม่จำเรื่องรีสอร์ตของคุณกริชที่สวนผึ้งที่หนูเคยเล่าให้ฟังได้ไหมคะ”
“จำได้สิ เป็นมรดกของคุณกริชที่เธอบ่นว่าเป็นทุกขลาภ”
“นั่นแหละค่ะ พอดีหนูจะต้องไปตรวจดูกิจการ ก็เลยว่าจะชวนหม่อมแม่ไปด้วย ถือเป็นการพักผ่อนดีไหมคะ”
“ขอบใจจ้ะ อยากไปด้วยแต่คงไปไม่ได้เพราะติดธุระที่สมาคม เขาจะจัดงานกันอีกแล้ว แต่คราวนี้เขาให้ฉันเป็นแม่งาน คงต้องอยู่ดูแลอะไรต่อมิอะไรให้มันเรียบร้อยน่ะ”
“แหม เสียดายจังค่ะ หนูเลื่อนทางนู้นไม่ได้ซะด้วย”
“ไม่ต้องเลื่อนให้วุ่นวายหรอก ยังไงซะ เดี๋ยวก็คงมีเวลาว่างได้ไปเที่ยวด้วยกันแน่ๆ”
วนิษายิ้มรับ ห่างออกมาไม่มากที่อีกห้องหนึ่ง พจน์อยู่กับหญิงจุ๋ม หญิงจุ๋มสวมหูฟังฟังเพลงอยู่ ขณะที่พจน์นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ก็เงี่ยหูฟังไปด้วย พจน์คลี่ยิ้มเล็กน้อย
ภาคย์กำลังซ้อมเตะต่อยกระสอบทรายอยู่ในฟิตเนส ดูเตะต่อยรุนแรง มีฝีมือ มือถือภาคย์ดัง ภาคย์รับสาย
“ครับพี่พจน์...พร้อมครับ ไม่มีปัญหา...สบายครับ ผมมียาเสียสาวตัวใหม่อยู่ ไม่มีสีไม่มีกลิ่นละลายเร็ว แค่นิดเดียวก็หลับไม่รู้เรื่องแล้วครับ”
ภาคย์ยิ้มชั่วร้าย “ส่วนไอ้โจคนขับรถ ผมจัดการเองได้ไม่ต้องไปใช้คนอื่นหรอกครับ ยิ่งคนรู้มากยิ่งเรื่องมาก ครับๆๆไม่ต้องห่วงครับ”
ดึกแล้ว รถวนิษาจอดอยู่ในบ้านโจ ภาคย์เดินมาตามถนน มองซ้ายมองขวา ไม่มีใครอยู่แถวนั้น ภาคย์ปีนรั้วเข้าไปในบ้านโจอย่างเงียบกริบ ภาคย์ล้มนอนหงายคลานเข้าไปใต้ท้องรถ
วนิษารอโจอยู่ที่ล็อบบี้ ตอนนั้นเองที่มือถือดังและวนิษารับสาย
“ว่าไงโจ ถึงไหนแล้ว เร็วๆเข้านะ วันนี้ฉันจะไปต่างจังหวัดด้วย”