บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 19 หน้า 5
“ขอบคุณครับ”
“ในเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางไปได้ดีอยู่แล้ว ฉันก็คงไม่ต้องทำอะไรมาก คุณวิโรจน์บอกพนักงานได้เลยค่ะว่าที่นี่จะดำเนินงานต่อไป จะยังไม่มีการขายกิจการให้คนอื่น ทุกคนยังได้ทำงานที่นี่ ผลประโยชน์ สวัสดิการทุกอย่าง ยังเหมือนเดิม”
“ครับผม ทุกคนคงดีใจที่ได้ยินแบบนี้”
วนิษายิ้มให้
ผู้จัดการเดินออกมาส่งวนิษา ไหว้ร่ำลากัน วนิษากำลังจะเดินไปที่รถ ก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังถ่ายรูปดอกไม้ วนิษารู้สึกคุ้นๆ รอจนชายคนนั้นหันมา วนิษาก็ยิ้ม “คุณภาคย์”
ภาคย์หันมา เห็นวนิษาก็ทั้งแปลกใจและดีใจ “คุณวนิษา” ภาคย์เดินมาหาวนิษา “คุณวนิษามาเที่ยวที่นี่เหรอครับ”
“เปล่าค่ะ มาทำงานค่ะ คุณภาคย์ล่ะคะ”
“ก็อย่างที่เห็นครับ เวลาว่างๆผมชอบขี่มอเตอร์ไซค์ออกต่างจังหวัด เจออากาศบริสุทธิ์ ถ่ายรูปเล่นบ้าง แต่งเพลงบ้าง แวะคุยกับชาวบ้านไปเรื่อยๆน่ะครับ”
“ดูชีวิตมีความสุขดีจังนะคะ”
“คนโสดก็อย่างนี้แหละครับ แต่จริงๆแล้วผมอิจฉาคนที่มีครอบครัวมากกว่านะครับ ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขใช้ชีวิตกับคนที่เรารักและรักเรา ความสุขที่แท้จริงของคนเราก็คือการมีครอบครัวที่อบอุ่นครับ”
วนิษายิ้มคล้อยตาม ชื่นชมภาคย์ “แล้วคืนนี้คุณภาคย์จะพักที่ไหนเหรอคะ”
“ว่าจะขับไปเรื่อยๆนะครับ ผมก็ยังไม่ได้แพลนอะไรเลย”
“ถ้ายังงั้นพักที่นี่ก็ได้นะคะ เดี๋ยวเปิดห้องพิเศษให้พักฟรีเลย สนใจมั้ยคะ”
“ขอบคุณครับแต่ไม่เอาดีกว่า ผมไปของผมเรื่อยๆดีกว่าครับ กำลังสนุกยังไม่อยากหยุดพัก”
“ถ้าเปลี่ยนใจก็เชิญเลยนะคะ เดี๋ยวฉันจะบอกผู้จัดการให้”
“แหม คุณวนิษานี่ใจดีจังนะครับ งั้นเอางี้ดีกว่าเดี๋ยวผมพาคุณวนิษาไปหาอะไรกินร้านอร่อยๆ แถวนี้ดีไหมครับ แถวนี้ผมมาบ่อย ร้านอร่อยอยู่ตรงไหนผมรู้หมด”
“แหม พูดซะขนาดนี้ ไม่ไปไม่ได้แล้วล่ะค่ะ”
“งั้นตามมาเลยครับ” ภาคย์เดินไปขึ้นบิ๊กไบ๊ค์ขี่ออกไป วนิษาขับรถตามออกไป
โจขับรถ เหยียบคันเร่งมิด แซงตลอด
ป๋องนั่งเกร็งอยู่ข้างๆ “พี่จะขับไปหาเขาทำไมเนี่ย ทำไมไม่รอเขากลับมาก่อนล่ะครับ”
“มันลงมือ ทำให้รถเสียเพื่อกันฉันออกมา แปลว่าวันนี้มันต้องทำอะไรสักอย่างแน่ๆ”