บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 19 หน้า 3
“มันเป็นยังไงเหรอครับ”
“ทุกย่านน้ำปฐพีไม่มีภัย ทุกเวลาไม่มีเคราะห์กรายกล้ำ เหมือนว่าสวมเกราะทิพย์เลิศล้ำ เป็นดวงเหนือดวงในตำนาน ... ใครที่มีดวงนี้สบายใจได้ ต่อให้หลับตาเดินข้ามถนนก็ไม่มีรถวิ่งมาชน ออกรบที่ไหนก็ไม่ต้องกลัวโดนยิง แคล้วคลาดตลอดกาล”
“มีคนดวงแบบนี้เยอะไหมครับ”
เม้งหัวเราะ “เมื่อกี้ผมบอกว่าดวงบ่าวพิฆาตนายอย่างคุณหายากแล้วใช่มั้ย ดวงปรมะยิ่งหาได้ยากกว่ายาก ขนาดคุณผมก็เพิ่งเคยเห็นตัวเป็นๆครั้งแรกเนี่ย เพราะฉะนั้นดวงปรมะไม่ต้องพูดถึง อาจารย์ผมก็ไม่เคยเห็น อาจารย์ของอาจารย์ผมก็ไม่เคยเห็น ในกลอนถึงบอกไงว่าเป็นดวงในตำนาน”
“ผมเจอคนๆหนึ่งเขาบอกว่าเขามีดวงปรมะ”
“บอกได้เลยว่าของปลอม ... เจ้าของดวงนี้มักจะเป็นบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ คนธรรมดาเป็นไม่ได้หรอก”
โจคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง “ขอบคุณมากครับ”
โจกับป๋องเดินเข้ามาในวัดซึ่งเป็นวัดเดียวกับที่เกิดอุบัติเหตุกับภาคย์แต่ภาคย์รอดมาได้ โจพบว่าบริเวณที่เกิดอุบัติเหตุที่เคยมีคนงานก่อสร้าง วันนี้ไม่มีคนมาทำงานเลย
มีพระรูปหนึ่งเดินสวนมา โจเข้าไปหา ยกมือไหว้ “หลวงพี่ครับ ทำไมวันนี้ไม่มีช่างมาก่อสร้างศาลาเลยล่ะครับ”
“อ๋อ ผู้รับเหมาเขารับเงินแล้วก็ทิ้งงานไปเป็นปีแล้ว นี่ทางวัดก็กำลังจะหาผู้รับเหมาใหม่อยู่ แต่ยังหาไม่ได้ ก็เลยต้องปล่อยแบบนี้ไปก่อน”
“อ้าว วันก่อนผมเห็นมีคนงานมาก่อสร้างนี่ครับ”
พระงงไปครู่ แล้วค่อยนึกออก “อ๋อ มีผู้รับเหมาจะมารับงาน เขาบอกจะขอดูงานก่อนว่าเป็นไงบ้าง เขาก็พาคนงานมาตั้งนั่งร้านอะไรวุ่นวาย ทำโน่นทำนี่ได้แค่วันเดียวก็ไปเลย”
โจเงียบไปครู่หนึ่ง “ขอบคุณมากครับ”
หลวงพี่เดินจากไป โจเดินกลับมาที่ที่เกิดอุบัติเหตุ สำรวจอย่างละเอียด แล้วก็เห็นมีกากบาทสีแดงเล็กสองอันบนพื้น โจนึกภาพออกทันที มองย้อนกลับไปที่จุดที่เคยมีนั่งร้าน
ในตอนที่เกิดอุบัติเหตุนั้น โจจำได้ว่าภาคย์เดินเล็งหามุมจะถ่ายรูป แต่ความจริงภาคย์กำลังขยับตัวเองมาที่กากบาทสีแดงอันแรก
“เอานะครับ...” คนงานคนหนึ่งที่แอบอยู่เห็นภาคย์อยู่ในมาร์กกากบาทสีแดงแล้วก็แอบดึงเชือกคลายปมที่มัดนั่งร้านไว้ “เฮ้ย ระวัง”