บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 7 หน้า 3

วนิษาฝืนยิ้ม ส่ายหน้าเสียงและสไลด์เริ่มดังขึ้น 

 ภาพเม้งตอนหนุ่มๆ เมื่อยี่สิบปีก่อน นั่งยิ้มแย้มตั้งแผงหมอดูริมถนน “เมื่อ 20 ปีก่อน ชายหนุ่มคนหนึ่งสำเร็จวิชาพยากรณ์ทางเทวดา ตั้งใจจะใช้ความรู้ของเขาช่วยเหลือผู้คน ในนามของ เม้ง หมอดูแม่นมาก”

ในสไลด์จำลองเหตุการณ์วิษณุยืนกำหมัดจังก้าจ้องเม้ง ส่วนเม้งที่โดนต่อยก้นจ้ำเบ้า เลือดกำเดาไหล ห่างออกมาไม่มากมีวลัยอุ้มลูกสาวยืนดูอยู่ “แต่ไม่ได้รับสนใจเท่าใดนัก ซ้ำร้ายยังถูกต่อยด้วยเพราะทำนายไม่ถูกใจลูกค้า” 

เสียงบรรยายยังอธิบายต่อ พร้อมทั้งฉายภาพเม้งแต่งตัวดีขึ้นออกรายการทีวี “แต่อาจารย์เม้งก็ไม่ย่อท้อ เปลี่ยนชื่อตัวเองเป็น เม้ง จิตทิพย์ เริ่มต้นดูดวงให้ผู้คนอีกครั้ง คราวนี้เขาประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว”

เม้งดูดีมากเปลี่ยนแปลงไปทั้งเสื้อผ้าหน้าผม “จนชื่อเสียงของอาจารย์เม้งดังขจรขจายทุกสารทิศ พร้อมสโลแกนของเขา...ชัดกว่าสแกนแม่นกว่าเอ๊กเรย์เอ็มอาร์ไอ  เป๊ะกว่าเลเซอร์ ต้องเจอ เม้ง จิตทิพย์”

แล้ววีทีอาร์ก็จบลง คนในงานปรบมือ เม้ง จิตทิพย์ ยิ้มและโค้งรับเสียงปรบมือ เม้งดึงไมค์มาจากเอ็มซี โดยเอ็มซีไม่ทันรู้ตัว ได้แต่ฝืนยิ้ม

“ขอบคุณสำหรับทุกรอยยิ้มและเสียงปรบมือที่เลิอค่าหาอะไรเปรียบมิได้ กำลังใจเหมือนดังสายธารที่หวานเย็น และเพื่อเป็นการร่วมสนุกและทำกุศลร่วมกัน เพื่อชาติหน้าจิตวิญญาณเราจะได้โคจรมาบรรจบคบหาฉันกัลยาณมิตร ฉันสหายเหมือนดังในชาติปัจจุบันนี้ ผม...เม้ง จิตทิพย์ จะขอเปิดประมูลคำทำนายที่ผมจะให้แก่ท่านแบบไม่มีกั๊กไม่มีเม้ม ดุจดังเกลือที่ไม่เคยหวงความเค็มของมัน ณ.บัดนี้ เริ่มต้นคำทำนายที่หนึ่งแสนบาท เชิญได้เลยครับ”

แฟนๆหลายคนที่ทำท่ากระตือรือร้นจะประมูล พอได้ยืนราคาหนึ่งแสนก็หน้าทิ่มไปตามกัน บางคนถึงกับสำลัก เม้งยังยืนยิ้มอยู่ “อย่าตำหนิว่ามากไป คำทำนายที่แม่นยำล้ำค่ากว่าโคตรเพชร อาจทำให้ท่านรอดพ้นจากอุบัติเหตุหายนะ อาจจะทำให้ท่านเป็นนายกรัฐมนตรี อีกหนึ่งครั้งที่ผมจะให้โอกาส อย่าลังเล 1 แสนบาท”

คนดูยังเงียบ เม้งมองไปรอบๆ  

“2 แสนค่ะ” ระรินร้องขึ้น

คนในร้านหันมามองระริน พอเห็นระรินกับกริช คนในร้านก็แตกฮือ เปิดช่องให้ 

กริชกระซิบถาม “เขาดูแม่นมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ”

“ที่สุดค่ะ โดยเฉพาะเรื่อง...ความรัก” ระรินกระซิบตอบ

ระรินแกล้งปรายตาไปที่วนิษาที่ยืนอยู่เฉยๆ กริชมองตามสายตาระรินไป 

เม้งเริ่มนับ “2 แสนครั้งที่ 1... 2 แสนครั้งที่ 2...2 แสนครั้งที่...”

“3 แสนครับ” กริชร้องบอก

เม้งก็ตอบรรับ “3 แสนครั้งที่ 1 ... 3 แสนครั้งที่ 2 ... 3 แสนครั้งที่ 3 ... ขอแสดงความยินดีกับผู้ที่ชนะการประมูลด้วยครับ”

คนดูปรบมือกัน  กริชยิ้มเล็กน้อย