บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 8 หน้า 2
โจชูกรมธรรม์ให้ป๋องดู “จะกินอะไร บอกมา”
ป๋องชูนิ้วให้ “สุดยอดไปเลยพี่”
ยังไม่ทันขาดคำเสียงรถชนกันก็ดังสนั่นหวั่นไหว ตามด้วยเสียงระเบิดยิบย่อยดังตามมา
ป๋องบอก “แค่เลี้ยวออกไปเท่านั้นเอง เสยเข้ากับรถพ่วงสิบแปดล้อ แถมยังโดนกิ่งไม้หล่นใส่หัวตอนพยายามมุดออกมาจากรถอีกต่างหาก แต่ถ้าเธอยังไม่สาแก่ใจ เราไปตอนพี่เค้าเป็นนักสืบใหม่ๆกันก่อนก็ได้”
ป๋องเล่าตอนที่ตำรวจจับคนร้ายได้ กำลังควบคุมตัว ในขณะที่สารวัตรหัวหน้าชุดตำรวจกำลังคุยกับโจ โดยมีป๋องถ่ายรูปคนร้ายอยู่
“ขอบใจคุณมากนะ ถ้าไม่ได้การสืบของคุณ ก็คงจับหมอนี่ไม่ได้เร็วขนาดนี้หรอก”
โจยิ้มดีใจ “ไม่เป็นไรครับสารวัตร ผมยินดีช่วยงานราชการครับ”
ทันใดนั้นเอง คนร้ายก็สะบัดตำรวจที่คุมตัวออก แล้วแย่งปืนมาจะยิงใส่สารวัตร
“สารวัตร ระวัง!!!” โจร้องเตือนด้วยความตกใจ เขากระโดดรวบตัวสารวัตรให้ล้มลงกับพื้น แต่จังหวะล้มนั่นเอง ที่โจกดหัวสารวัตรจนโขกกับพื้น คนร้ายจะยิง แต่ยิงไม่ออกเพราะปืนไม่มีลูก ตำรวจที่เหลือเลยรีบจับคนร้ายเอาไว้ได้
“แสบนักนะเอ็ง ดีนะที่ลูกปืนติดลำกล้องซะก่อน” พวกตำรวจช่วยกันลากคนร้ายไป
ป๋องรีบเข้าไปหาโจ “เป็นไงบ้างพี่”
“สบายมาก ดีนะที่ฉันปฏิกิริยารวดเร็ว ดึงสารวัตรหลบก่อน”
โจหันไปมองสารวัตรแล้วถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อสารวัตรเลือดไหลโกรกจากหัว สลบเหมือดไปแล้ว สารวัตรไม่ได้ถูกยิง แต่บาดเจ็บเพราะการช่วยเหลือจากโจนี่เอง
ปลายฝนฟังแล้วอึ้งสุดๆ “โห ของพี่เค้าแรงจริง” ปลายฝนชักสงสัย “เออ แล้วนายอยู่ใกล้พี่เค้าขนาดเนี้ย นายรอดมาได้ไงจนป่านนี้เนี่ย”
“เป็นคำถามที่ดีมาก” ป๋องพูดแล้วก็ทำท่าจะแก้กางเกง
ปลายฝนกรี๊ดลั่น รีบปิดตา “กรี๊ดดดด ไอ้โรคจิต จะทำอะไรน่ะ”
“อย่าบ้าน่ะ นี่มันริมถนน ใครจะไปทำอะไรเธอ” ป๋องปลดเชือกที่คาดเอวออกมาให้ปลายฝนดู ปรากฏว่าเป็นเชือกที่ร้อยของขลังเอาไว้เต็มไปหมด ทั้งม้วนผ้ายันต์ ตะกรุด เบี้ยแก้ ฯลฯ
ปลายฝนตะลึงไปเลย “โห ฝุดๆอ่ะ”
“นี่ยันต์เจ้าพ่อม้าศึก นี่เบี้ยแก้อาจารย์คง แล้วที่เด็ดสุด นี่ ตะกรุดอาจารย์เจี๊ยบ ยังไม่รวมของขลังอย่างอื่นอีกนะ ไม่อย่างงั้น ฉันไม่รอดมาจนป่านนี้ได้หรอก” ป๋องเอาของขลังขึ้นไหว้จบหัว
“ชีวิตนายดูผ่านอะไรมาเยอะนะ ไม่น่าเป็นคนโง่นี่นา”