บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 8 หน้า 5
รถล็อค พวกกุ๊ยมองเข้าไปในรถ “มันหนีไปแล้ว”
กุ๊ยทุกคนช่วยกันมองหา สองข้างทางถนน มีซอยหลายซอย “แล้วจะไปหาที่ไหนวะ”
กุ๊ยคนแรกเงียบไปแล้วหัวเราะ กุ๊ยทุกคนมองเจ้าคนนั้นก่อนที่จะได้ยินมันพูดเสียงดัง “ฉันรู้นะว่าพวกแกหลบอยู่ที่ไหน นึกว่าพวกฉันโง่หรือไงวะ”
กุ๊ยทุกคนมองไปยังคนพูด เจ้าตัวเอานิ้วทาบปาก บอกให้เงียบ แล้วชี้ลงไปใต้พื้นรถ พวกกุ๊ยคนอื่นๆพยักหน้าเข้าใจ ค่อยๆเดินมาล้อมรถไว้
“เอ๊...พวกมันหายไปไหนกันน้า...”
พวกกุ๊ยล้อมรถไว้หมดแล้ว กุ๊ยคนแรกก็ทำท่าให้สัญญาณ 1..2...3...
พวกกุ๊ยทุกคนทิ้งตัวลงหมอบกับพื้น ดูใต้พื้นรถ ... ใต้พื้นรถว่างเปล่า ไม่มีคน มีแมวอยู่ตัวหนึ่ง
พวกกุ๊ยรีบลุกขึ้นยืน ชาวบ้านยืนมองพวกกุ๊ยกันขำๆ
“มันฉลาดกว่าที่ฉันคิด...”
เพื่อนกันเลยถีบไอ้คนพูดให้เซแซ่ดๆ “ไอ้ควาย แทนที่จะโง่คนเดียว ดันทำคนอื่นเสียหมาไปด้วย...เฮ้ย พวกเรา กระจายกันหาตามซอย มันหนีไปได้ไม่ไกลหรอก เร็ว” พวกกุ๊ยแยกย้ายกันตามหาวนิษากับโจทันที
โจกับวนิษาหลบอยู่ในตรอกแคบๆ มองออกไป เห็นพวกกุ๊ยกำลังกระจายกำลังกัน
“รู้ไหม ใครส่งพวกมันมาล่าคุณ”
“ไม่รู้...ศัตรูฉันก็มีแต่เสี่ยเพ้ง”
“แน่ใจนะ...เรื่องชู้สาวล่ะ มีขัดแย้งกับใครรึเปล่า”
“หมายความว่ายังไง จะถามว่าฉันแย่งผัวใครมาใช่มั้ย”
“ก็ทำนองนั้น”
วนิษาปรี๊ด ตบหน้าโจเพี๊ยะ เสียงดัง “เห็นฉันเป็นผู้หญิงยังไง”
กุ๊ยสองคนเดินถือดาบผ่านมา ได้ยินเสียงวนิษาโวยวายก็เอะใจ หันขวับ เดินเข้ามาในตรอกที่โจกับวนิษาซ่อนตัวอยู่
“หลบเร็ว” โจจับมือวนิษากระชากหนี กุ๊ยสองคนเดินมองซ้ายขวาไล่เข้ามาเรื่อยๆ
โจกับวนิษาหนีมาเจอทางตัน
“มา...เดี๋ยวฉันเจรจากับมันเอง”
“เจรจา? หน้าตาพวกมันเหมือนผู้บริหารหรือไง ... มานี่” โจดึงวนิษาหลบเข้าไปในหน้าต่างบ้านไม้หลังหนึ่งที่เปิดทิ้งไว้
โจกับวนิษากระโดดเข้ามาในบ้านไม้ ในบ้านทึมๆ มีหนังสือโป๊ ปฏิทินโป๊แผ่นหนังโป๊ เกลื่อนกลาด มีตุ๊กตายางด้วยสวมชุดวาบหวิว วนิษาหน้าแดงอาย “เปลี่ยนบ้านได้มั้ย”