บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 5 หน้า 3
ที่ห้องทำงานศักดา ในศักดารีสอร์ท อดิสรหัวเราะลั่นดูกองเงินในกระเป๋าที่เปิดอ้าอยู่ตรงหน้าประมาณสองล้านบาท ทั้งดีใจ สะใจ “นี่ถ้าเชื่อพ่อ ป่านนี้ไม่ได้นั่งนับเงินกันแล้ว” เขาหยิบเงินหนึ่งปึกขึ้นมาดึงแบ่งออกวางให้ “เอาไป ส่วนแบ่ง”
คงสีหน้าไม่ยินดี “นี่พ่อเลี้ยงไม่ได้สั่งเหรอครับ“
“พ่อใจไม่ถึง แต่ฉันกล้า แล้วเป็นไง ได้ทั้งเงิน แล้วยังได้แก้แค้นมันอีกด้วย”
“แต่เราก็ต้องเสียมือดีไป ลูกน้องผม...” คงกัดฟัน
อดิสรฟังแล้วไม่พอใจ แต่หยิบปึกเงินออกมาเพิ่ม โยบตุ้บให้บนโต๊ะ “ค่าทำขวัญ ทำศพ! น่าจะพอนะ นี่มันตั้ง 1% ของกำไรที่ได้คราวนี้ ได้เงินขนาดนี้ ตายไปแค่คนเดียวจะอะไรนักหนา !” คงไม่พอใจ แต่อดิสรมองข่ม คงต้องหลบตาประสาคนใต้อำนาจ หยิบเงิน เดินออกไป อดิสรขุ่นมัว พอหันมองกองเงิน ค่อยยิ้มได้ “ไอ้สิงห์ ฉันอยากเห็นหน้าแกตอนนี้จริงๆ” อดิสรยิ้มเหยียดหยามสะใจ
ที่เรือนใหญ่ สีหนาทหน้าเครียดจริงจัง รามยืนอยู่ด้วย หนูนาที่ถูกสอบสวนอยู่หน้าซีด ยังกลัวไม่หาย
“ทำไมเธอถึงตามไปที่ท้ายไร่”
“ฉัน..” หนูนาคิดหาข้ออ้าง “ฉันเห็นพวกคุณเอะอะโวยวายกัน ก็เลยสงสัยว่ามีเรื่องอะไร...”
“ไม่ได้รู้อยู่แล้วเหรอว่าเค้าจับผู้ร้ายกัน” หนูนาชะงักไป พูดไม่ออก และยิ่งไม่กล้าสบตาสีหนาท “ตกลงเธอไปทำไมกันแน่ ห๊ะ !!”
“ฉัน...” หนูนาหันไปมองราม....ต้นเหตุของเรื่อง..แล้วหันไปตอบสีหนาท “ฉันเป็นห่วง..ไม่อยากให้มีใครเป็นอะไร”
รามมองสีหนาทว่าจะว่ายังไงกับคำตอบของหนูนา สีหนาทกระแทกปืนพกลงบนโต๊ะตรงหน้าหนูนา “หยิบขึ้นมา” หนูนาอึ้ง รามก็อึ้ง “ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ” หนูนาทั้งกลัว และทั้งเคืองสีหนาท หันหน้าหนีไม่มอง “หยิบ !”
หนูนายังไม่มอง สีหนาทหยิบปืนขึ้นมาเอง หนูนาแปลกใจ แล้วสีหนาทเอาปืนใส่ให้ที่มือ หนูนาตกใจชักมือหนีด้วยความกลัว ปืนหล่น และหมุนคว้างไปที่พื้น
ขนิษฐาเดินเข้ามาเห็นก็ปรามสิงห์ “พี่สิงห์ทำอะไรคะ หนูนาตกใจหมดแล้ว”
“บอกว่าเป็นห่วง ถึงได้ตามพวกเราไป แต่แค่จับปืนก็ยังไม่กล้า รู้มั๊ยที่เธอทะเล่อทะล่าเข้าไป มันอันตรายถึงชีวิต และไม่ใช่แค่ชีวิตเธอคนเดียว แต่เป็นชีวิตของทุกคน”
หนูนาหน้าซีด..ขนิษฐามองสงสาร “ฉัน..ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ใครเดือดร้อน”
“พี่สิงห์.. ยังไงทุกคนก็ยังปลอดภัยดีนะคะ”
“ใช่ ทุกคนยังปลอดภัย เธอถึงได้ยังไม่ถูกไล่ออก” หนูนาฟังแล้วโล่งอกขึ้น “แต่เธอก็หมดสิทธิ์จะทำงานที่ไร่นี้แล้ว ประมาทเลินเล่อ คนแบบนี้อยู่ในไร่ มีแต่จะตายเร็ว พรุ่งนี้เธอไปทำงานกับคุณน้องที่โรงแรม”
“ไม่นะ! คุณสิงห์ ฉันไม่อยากทำงานโรงแรม ฉันอยากอยู่ที่นี่”
สีหนาทสวนขวับ “งั้นก็ไปเก็บของกลับบ้านซะ ตอนนี้เธอมีทางเลือกแค่สองทาง เลือกเอาแล้วกัน” สีหนาทพูดจบก็เดินออกไปด้วยความโมโห …. หนูนามองตาม หน้าซีด..แทบทรุด..