บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 21 หน้า 2
ห้องทำงานสีหนาท หนูนาวางบันทึกการทำงานประจำวันวางลงบนโต๊ะทำงาน เธอมองปฏิทินแล้วถอนใจเบาๆ
สีหนาทเดินเข้ามาสังเกตเห็นอาการหนูนา ก็ถาม “เป็นอะไรรึเปล่า?”
“เปล่าค่ะ แค่รู้สึกว่า..วันเวลามันผ่านไปเร็วจัง เผลอแป๊บเดียว ก็ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว..” แววตาหนูนาแฝงแววเศร้าและใจหาย..รู้ดีว่าไม่อาจอยู่ตรงนี้ได้ตลอดไป..
“ก็แค่หมดเดือน แล้วทำไมต้องทำหน้าจ๋อย ?”
หนูนารีบกลบเกลื่อน “ฉันแค่ใจหายเฉยๆ ว่าแต่ฉัน สองสามวันมาเนี่ยคุณเอง..ก็ใจลอยบ่อยๆ” หนูนาสาธิตท่าให้ดูหันหน้า 45 องศาตาทอดยาวเอานิ้วลูบที่คาง
สีหนาทเซอร์ไพร์ส “นี่ล้อฉันเหรอ!! นี่เดี๋ยวนี้ กล้าล้อเลียนเจ้านาย?”
“ก็..คุณทำบ่อยจนจำได้เอง..” คนพูดเห็นสีหนาทหน้าดุ “ก็ทีคุณยังชอบแกล้งฉันบ่อยๆ!!”
สีหนาทเห็นหนูนารีบแก้ตัวเป็นการใหญ่ ..ก็ยิ้ม “ใครว่าอะไรเธอล่ะ” อ้าว.. มือจับสองไหล่ แล้วไล่ลงมาที่สองแขนของหนูนา “รู้ว่าเธอคอยสังเกตฉันแบบนี้ มันน่าดีใจจะตาย” หนูนาอึ้งไป แทบจะพูดไม่เป็นคำ..“หนูนา..” เขาไม่สนใจกับอาการแก้ตัวอีกแล้ว พูดเรื่องที่อยากพูด “เห็นเธอเป็นแบบนี้แล้วฉันไม่สบายใจเลย มันอึดอัดแทน! มีอะไรที่ยังค้างคาใจ ก็พูดออกมาเถอะ!”
หนูนาโดนจี้ใจอย่างแรง แต่ยังปฏิเสธ “คุณ..เอาอีกแล้ว ฉันบอกแล้วว่าไม่มีอะไร!”
สีหนาทขึ้นเหมือนกัน “ไม่มีอะไร หรือว่าไม่กล้า! เธอจะเก็บงำเอาไว้อีกนานแค่ไหนฟังฉันนะหนูนา กับสิ่งที่มันสำคัญในชีวิต ถ้าเราไม่พูด ไม่ใช่แค่จะเสียใจภายหลัง แต่อาจจะต้องเสียใจไปจนตาย!!”
“คุณ!”
“ทำไมถึงไม่เชื่อใจฉันบ้าง ที่ฉันพูด ฉันทำทุกอย่างเนี่ย มันยังไม่พอให้เธอเชื่ออีกเหรอ ว่าฉัน พร้อมจะยอมรับทุกอย่างที่เธอเป็น ทุกอย่างจริงๆ”
หนูนามองหน้าสีหนาท เห็นสายตาที่หนักแน่นนั่นแล้วหัวใจเต้นระรัว! จะต่อต้านไปอีกได้สักแค่ไหน..
“คุณสิงห์ครับ” เสียงรามเรียก สีหนาท และหนูนาต่างชะงักกันไป หนูนาได้สติรีบผละออกจากสีหนาท “คนของเราพร้อมแล้วครับ”
สีหนาทพยักหน้ากับราม บอกหนูนา “ฉันเลือกเวลาถามไม่ดีเลยใช่มั๊ย?” เขาตัดใจลงก่อน “กลับไปที่ห้องพักซะพอฉันกลับมาเราค่อยมาคุยกัน ฉันกับน้ารามจะออกไปธุระ”
หนูนารู้สึกได้ถึงพิรุธทั้งของสีหนาทและราม และเห็นว่าการแต่งตัวของรามดูมิดชิดรัดกุมแถม ยังมีด้ามปืนพกโผล่ออกมาให้เห็นจากเสื้อผ้า หนูนาอึ้ง!! “คุณกับน้ารามจะไปไหนกันแน่คะ มืดค่ำป่านนี้แล้ว”
สีหนาทหลบๆตาหน่อย “จะไปพบสารวัตรกชหน่อย ไปครับน้าราม”
หนูนามาขวางหน้า “มีอาวุธ แล้วก็เตรียมคนงานไปแบบนี้ จะไปจับไม้กันใช่รึเปล่า?”
“หนูนา” รามเตือน “เบาๆสิ”
หนูนามองพ่อ มองสิงห์ความเป็นห่วงพุ่งขึ้น “แค่เป็นสายให้ตำรวจก็พอแล้วนี่คะ? ทำไมจะต้องเอาตัวเองลงไปเสี่ยงด้วย!”
“ก็เรารู้จักพื้นที่ดีกว่า อย่าทำหน้าแบบนี้สิ! ฉันกับน้าราม เอาตัวรอดได้น่ะ”