บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 21 หน้า 4
“ฉันรู้..ก็เผื่อว่าคุณเชษฐ์จะยังอยู่แถวๆนี้” เรืองตัดบท “แต่ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร งั้นฉันไปล่ะ” เรืองกลบเกลื่อนแล้วรีบผละไป
ก้อนมองตามหลังเรือง “เดี๋ยว!!” เรืองชะงักหันกลับมาหวาดๆ “งั้นไปช่วยกันตรวจแนวกันไฟหน่อย คนขาดพอดี จะได้ เอาโอทีไปใช้... ไป”
เรืองเอ่ยอย่างจำยอม “ได้จ้ะ” ก้อนเดินนำออกไป ลับหลังก้อน เรืองแอบสบถ “โธ่เว๊ย!” จำใจเดินตามก้อนไป
“ให้ไปรับอาวุธและอุปกรณ์เพิ่ม ?” เชษฐ์ซึ่งกำลังขับรถอยู่แปลกใจ “ตกลงครับ” เขาวางสาย “ สายของสารวัตร รู้มาจากวงใน ว่าล่าสุดไอ้อดิสรมันออร์เดอร์อาวุธหนักมาอีกเพียบ”
ทุกคนนิ่งเงียบกันไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น
สีหนาทหนักแน่น “เราจะต้องรอบคอบกันมากขึ้น! เพราะจุดประจำการของเราเป็นจุดที่เสี่ยงที่สุด!” สีหนาทพูดโดยรู้ถึงอันตราย แต่ก็ยังคุมสติเอาไว้ ทุกคนในรถที่ฟังต่างรับรู้ถึงอันตรายที่รอคอยอยู่
รถสีหนาทและรถคนงาน สองคันแล่นตะบึงไปในความมืดเบื้องหน้า
หนูนากระสับกระส่ายหวีๆผม ประเดี๋ยวก็วางหวี หน้าเครียด นึกได้จะหวี แล้วก็วางลงอีก
แป้นประแป้งหน้าขาวพลางมองเพื่อนอย่างแปลกใจ “หนูนา...แกเป็นอะไร? หน้าเครียดเชียว กลุ้มใจอะไร?” หนูนาจับหวีมาหวี แต่เหมือนจะขูดผมซะมากกว่า ยังไม่ตอบ หน้าก็ยิ่งเครียด แป้นใช้ศิลปะการเดาอันแม่นยำ “เรื่องนาย หรือว่าน้าราม?”
หนูนาจี้ถูกจุด อึ้ง กระแทกหวี “ทั้งสองคน!!”
แป้นชะงักกับคำตอบ “เฮ้ยยย.. จริงอ่ะ สองคนเลยเหรอ ไหนทีแรกบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับน้ารามไง” เธอจี้เลย! “ตกลงแกรักแกใครชอบกันแน่ !!”
“แป้น!! ฉันรักน้ารามแบบพ่อ”
“แต่.. รักนายแบบอื่น?”
หนูนาหน้าแดง “บ้า..ฉันยังไม่ทันคิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย”
“ไม่คิดก็คิดเสียเถอะวะ ตกลงว่ารัก หรือไม่รัก?” แป้นจ้องหน้าท่าทางไม่เลิกจี้ง่ายๆ
“ก็ได้ๆ นายสิงห์ เค้าก็..มีอะไรดีๆหลายอย่าง.. เหมือนกัน”
“แล้วดีน่ะ รักหรือไม่รักล่ะ”
“แป้น เรื่องแบบนี้มันพูดยากนะ ฉัน...”
“เฮ้อ !! ฉันล่ะไม่เข้าใจแกจริงๆ ทำไมกะอีแค่รัก หรือไม่รักเนี่ยไม่รู้ตัวเชียวเรอะไง” หนูนาอึ้งไป เมื่อเจอแป้นใส่เข้าตรงๆ “ชีวิตคนเรามันสั้นนะหนูนา จะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้! ทั้งที่รักที่ชอบ ก็มัวแต่เฉย เอาแต่ทำไม่รู้ไม่ชี้ แล้วถ้ามันเกิดอะไรขึ้น! คนที่จะเสียใจที่สุดก็คือแกนั่นแหละ” หนูนาฟังแล้วก็อึ้ง “ฉันจะบอกให้ คนเรานะ จะคิด จะทำอะไรก็ทำ! จะรักก็รัก! จะไม่รักก็ตัดๆไปซะ! ต่อให้ต้องเสียใจว่าคิดผิดทำผิด! ก็ยังดีฝ่ามานั่งคร่ำครวญเสียดายว่าตอนนั้นโอกาสมี แต่ไม่ยอมทำนะแก” คำพูดของแป้นเหมือนประทัดที่ระเบิดขึ้นในหัวหนูนา แทบจะเซไป “ฟังฉันนะหนูนา กับสิ่งที่มันสำคัญในชีวิต ถ้าเราไม่พูด ไม่ใช่แค่จะเสียใจภายหลัง แต่อาจจะต้องเสียใจไปจนตาย”