บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 21 หน้า 3
แต่ยังไงมันก็เสี่ยงอยู่ดี !เพิ่งจะไม่นานนี้เอง ที่เราเกือบ..เกือบจะโดนเค้าฆ่า!!”
“หนูนา นี่ถ้ารู้ว่าเอะอะขนาดนี้ ไม่ให้รู้เรื่องก็ดีหรอก!”
“ก็แล้วให้รู้ทำไมล่ะ ไม่ให้รู้เลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง!”
สีหนาทเห็นอาการหนูนา ยิ้มยั่ว “เฮ้อ..ไม่ให้รู้ก็ไม่ได้รู้สิว่ามีคนคอยห่วง แต่ป่า ก็ต้องมีคนคอยห่วงเหมือนกัน ไอ้คนเห็นแก่ได้ที่มันคอยแต่จะจ้องล้างผลาญอย่างเดียว! ไม่เคยสำนึกว่าไม้ตะละท่อนที่มันเลื่อยไป เหมือนมันตัดแขนตัดขาตัดลมหายใจของตัวเอง! หนูนา..ป่า..คือลมหายใจของเรา ถ้าปล่อยให้มีคน มาพรากลมหายใจเราไปง่ายๆ อีกหน่อยไม่เหลือป่า พวกเราจะเป็นยังไง! ประเทศนี้จะเป็นยังไง! จะต้องมีคนจัดการกับคนพวกนี้!”
หนูนาอึ้ง ไม่สามารถเถียงได้อีก “ถ้า.. ถ้ายังงั้น ฉันขอไปด้วย!”
“ยิ่งอันตรายกันไปใหญ่! เดี๋ยวก็คอยเป็นห่วงกันจนไม่เป็นอันทำอะไร!” สีหนาทลูบผมปลอบ “อย่าตีโพยตีพายสิ ยังไม่ทันมีอะไรเลย!เดี๋ยวเธอกลับไปที่ห้อง พักผ่อนซะ พรุ่งนี้ทุกอย่างจะเรียบร้อย แล้วฉันจะมาทวงคำตอบที่เราค้างกันไว้”
“งั้น...งั้นฉันขอรอฟังข่าวอยู่ที่นี่ได้มั๊ย ?”
“เชื่อคุณสิงห์เถอะนะหนู กลับไปห้องซะ ไม่งั้น..อาจจะมีคนสงสัย”
“ได้ยินที่น้ารามบอกรึเปล่า กลับไปซะ อย่าดื้อ..”
หนูนาตัวสั่น..น้ำตาคลอใจจะขาด แต่รู้ว่ายังไงก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจผู้ชายสองคนนี้ได้เลย
ท้ายรถกระบะปิดลง!! เห็นคนงานแน่นเต็มรถกระบะทั้งสองคัน! สีหนาท กับรามเดินเร็วๆมาถึง เชษฐ์ที่รอสแตนบายด์อยู่ขยับตัว ทั้งหมดขึ้นไปบนรถ เรืองแอบดูอยู่ที่หลังต้นไม้ สีหน้าตื่นตกใจไม่น้อย เรืองเห็นว่าคนงานหลังรถต่างพกพาอาวุธติดตัวกันไป รถแล่นออกไป!!
เรืองโผล่ออกมาจากที่ซ่อน หน้าเครียด รีบเดินหลีกไปอีกมุม แล้วควักเอามือถือออกมา กดเบอร์โทร์ ที่หน้าจอ ขึ้นชื่อการโทรออกหา “คุณอดิสร” เรืองรออดิสรรับสายอย่างใจจดจ่อ
โฟร์วิลล์ที่อดิสรนั่งมา กำลังแล่นเข้าไปในพื้นที่ป่า ในรถ อดิสรนั่งอยู่ที่เบาะหลังกำลังคุยสายกับคนของตัวเอง สีหน้าคร่ำเคร่ง ด้านหน้ามีคนขับกับคงนั่งอยู่ “ไม่พอ!! มึงจะต้องเพิ่มคนดูต้นทางมาอีก งานนี้กูจะต้องมั่นใจได้ว่าไม่มีหมาตัวไหนมันมาสอด เข้าใจมั๊ย!!” อดิสรสั่งเสียงหงุดหงิด
เรืองกระวนกระวาย “เสี่ย รับซะทีสิ!” เรืองเดินพล่านจะเอายังไงดี กำลังจะกดมือถือซ้ำ !!
“มาทำอะไรแถวนี้” ก้อนถาม
เรืองชะงัก ก้อนเห็นท่าทางเรืองดูแปลกๆ ก็มอง สังเกต
“ฉัน...ฉันว่าจะไปออฟฟิศ ขอเบิกเงินล่วงหน้าหน่อย แต่ไม่เห็นใครเลย”
“ก็มันปิดแล้ว แกก็รู้เวลาไม่ใช่เหรอ!”