บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 18 หน้า 3
แป้นลงนั่ง “ป้า เอาเส้นใหญ่ มั่กมั่ก สามชาม!” แป้นมองพลางยักคิ้วให้พวกพวง พวงแค้นมาก จะกระแทกส้นไป เพ๊อะดึงไว้ พยักเพยิดว่าหิว!
“กินไม่ลงโว้ย!!!!” พวงออกไป กระจิบและเพ๊อะต้องตามไป แป้นกอดอกชนะใสๆ คริๆ
สีหนาทจูงแขนหนูนาพากึ่งเดินกึ่งลากตัวมา
“ปล่อยเถอะค่ะ ! ฉันเดินเองได้”
สีหนาทหันมา “ไม่เป็นไร ฉันก็จูงได้ ไม่มีปัญหา”
หนูนาเหวอไป “คุณไม่มี แต่ฉันมี!! ถ้าไม่ปล่อย ฉันก็จะไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้นแหละ!”
สีหนาทชะงักไป มองไปเห็นรถอยู่ข้างหน้าใกล้ๆ ยอมปล่อย หนูนาสะบัดแขน มองสีหนาทไม่ค่อยสบอารมณ์ ต้องให้ขู่สีหนาทถึงจะยอมปล่อย แต่ก็ไปเปิดประตูรถรอให้หนูนาขึ้นทันที แถมส่งซิกเร่งให้ชึ้นซะด้วย หนูนาเสียอารมณ์มากๆ จำใจ ก้าวขึ้นรถอย่างกระแทกๆ สีหนาทปิดประตู...โล่งอกนิดๆ ที่เอาตัวหนูนามาด้วยจนได้! เฮ้อ! เหนื่อยใช่เล่นเลยนะเนี่ย
หนูนานั่งหน้าตูมมาในรถกับสีหนาท แล้วเริ่มรู้สึกผิดสังเกต “นี่มันไม่ใช่ทางไปออฟฟิศนี่คะ”
“แล้วใครบอกว่าฉันจะไปออฟฟิศล่ะ”
“อ้าว แล้วถ้างั้นจะไปไหนคะ” สีหนาทยังนิ่ง “นี่เราจะไปทำงานจริงๆรึเปล่า?”
“ทีพวกเธอยังได้หยุดงานเลย ฉันจะไม่มีวันหยุดบ้างรึยังไง?”
“เอ๊ะ แต่เมื่อกี๊คุณบอกฉันว่า..”
“ฉันบอกว่ามีเรื่องจะให้เธอช่วย ไม่ได้บอกว่าเราจะไปทำงานกันซะหน่อย”
หนูนาเหวอไปเลย “เจ้าเล่ห์! ถ้างั้นพาฉันกลับไปส่งที่ตลาดด้วย” สีหนาทยังขับต่อเฉย “ไม่อย่างงั้นก็ปล่อยฉันลงที่นี่”
“จะเอายังงั้นจริงๆน่ะเหรอ?”
หนูนามองตาสีหนาทแววตาเด็ดเดี่ยว สีหนาทคิด ยอมจอดรถ หนูนาก็ห้าวตามเปิดประตูลงไปเฉยเลย!
หนูนาลงมาจากรถด้วยทิฐิ! สีหนาทรีบตามลงมา ก้าวไวๆมาฉุดแขนหนูนาเอาไว้
“ใครใช้ให้ลงมาจริงๆ ฉันแค่แกล้งจอดไปยังงั้นเอง”
หนูนาสะบัดสีหนาทออก “ฉันเดินได้ ! ดีกว่าอยู่ในรถกับคนเจ้าเล่ห์!!!” หนูนาดื้อ ไม่ยอมแพ้ จะเดินต่อ สีหนาทมาช้อนอุ้มขึ้นหน้าตาเฉย “คุณ!!! นี่ทำบ้าอะไรของคุณ!!”
สีหนาทตอบหน้าตาย “ไม่ให้เดิน!! กว่าจะพาตัวเธอมาได้ก็แทบแย่ เรื่องอะไร!จะปล่อยให้เธอเดินกลับไปคนเดียวง่ายๆ ห๊ะ!” สีหนาทพูดไปก็จ้องหน้าหนูนาอย่างเอาจริง และกวนๆอยู่ในที