บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 21 หน้า 2
ชมนาดหยิบปืนจากกระเป๋าออกมา “ชู่ว์....” สินธรผงะ หน้าซีด หญิงสาวโยนถุงผ้าไปให้สินธร “คลุมหัวซะ! แล้วชมจะพาไปให้ถึงสวรรค์เลย”
ธนาฒน์กับชมนาดสะใจ หัวเราะ แล้วขับรถออกไป
อีกด้านหนึ่ง ที่เรือนแพ ปราณนต์นอนแผ่พักเหนื่อยจากการดำน้ำงมหาแหวนอย่างหมดแรง “พรุ่งนี้เช้า ผมจะงมหาใหม่..น่าจะมองเห็นอะไรมากกว่าตอนนี้”
“นี่!! เลิกคิดเรื่องแหวนได้มั้ย!!..ช่างมันเถอะ หายไปแล้วก็หายไป ชั้นไม่ต้องการมันแล้ว”
“แต่มันเป็นแหวนแต่งงานของคุณ คุณรักและหวงมันมาก..ไม่ต้องห่วงน่ะ ผมต้องหามันเจอแน่”
“ไม่ต้องหา!! ถึงชั้นจะรักมันมาก แต่มันก็ไม่ได้มีค่ามากไปกว่าชีวิตคนๆนึง..ถ้าเกิดคุณเป็นตะคริวจมน้ำตายขึ้นมา ชั้นจะทำยังไง!! เมื่อกี้ชั้นนึกว่าคุณจะ..จะจมน้ำไปแล้วด้วยซ้ำ..ไม่ต้องหามันอีกแล้ว เข้าใจมั้ย!!”
“คุณไม่อยากให้ผมตาย..คุณห่วงผมเหรอ” ปราณนต์อึ้งๆ ไป
“ใช่ ไม่ว่าจะคุณหรือหมาแมวที่ไหน ถ้าต้องมาเสี่ยงตายเพราะความสะเพร่าของชั้น ชั้นก็เป็นห่วงทั้งนั้น..ชั้นไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ใครต้องมาลำบากอีก.. แค่หมอณนต์ความจำเสื่อม ชั้นก็รู้สึกผิดมากจนไม่รู้จะมากยังไงแล้ว!!”
“คุณจะรู้สึกผิดทำไม คุณไม่ได้เป็นคนทำให้ณนต์เป็นอย่างนี้ซะหน่อย”
“ถ้าวันนั้น ชั้นไม่ขับไล่เขา หรือไม่แช่งเขา อุบัติเหตุอาจไม่เกิดก็ได้ หมอณนต์ก็ไม่ต้องความจำเสื่อม เราก็คงจะมีชีวิตสุขสบายดีอยู่ที่ดอยผาหมอกไปแล้ว..ถ้าวันนั้นชั้นแค่ห้ามเขาไว้..แค่ห้าม” ภัทรินน้ำตาไหล
ปราณนต์อึ้ง ยอมล้มเลิกการความตั้งใจ “เอ่อ..โอเคๆ ผมช่างแหวนก็ได้”
“ขอบใจ” ภัทรินปาดน้ำตา ตั้งสติ แล้วลุกจะเดินออกไป
แต่ปราณนต์รีบจับมือเอาไว้ “เดี๋ยว!” ภัทรินดึงมือสะบัดออก
“โอ๊ย!!” ปราณนต์ร้องเจ็บขึ้นมา เพิ่งรู้ตัวว่ามีอาการบาดเจ็บที่ช่วงบ่าหลัง เพราะเกิดจากการถูกภัทรินจิกเกาะในน้ำ เล็บของภัทรินข่วนบ่าของปราณนต์เป็นรอยแดงถลอก 2-3 รอย
ภัทรินหันมาเห็นแผล ร้องขึ้นอย่างตกใจ “แผลคุณ..”
ค่ำแล้ว ที่บ้านของพสุวัฒน์
อัณณาเอ่ยถามจากป้าอิ่ม “ณนต์ไม่มีโทรศัพท์มาเลยเหรอคะ..ป้าอิ่ม ถ้าณนต์ติดต่อมา ป้าต้องบอกเขานะคะว่าคุณสินธรกำลังแกะรอยเขา ให้รีบเปลี่ยนที่อยู่ทันที”
“มันร้ายแรงอย่างนั้นเลยเหรอคะ”
อีกมุมหนึ่ง เสียงปราณเคาะนิ้วกระแทกแป้นพิมพ์คอม..ดังปังๆ ปราณหงุดหงิดและเครียดมากที่จำรหัสไม่ได้
“ปราณ ถ้าคิดไม่ออกก็อย่าฝืนเลย เข้านอนเถอะ”