บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 21 หน้า 4
ปราณนต์ปาดหยดน้ำที่แก้มภัทริน อย่างอ่อนโยน เต็มไปด้วยความรัก ความทะนุถนอม “เรื่องที่ผม..ผม..ทำน้ำหยดบนแก้มของคุณ”
ภัทรินเกิดความรู้สึกวาบหวาม ใจเต้นแรง แววตาสั่นระริก จนกระทั่งปราณนต์เอื้อมมืออีกข้างมาสัมผัสแก้ม หญิงสาวปล่อยตัวให้จับ และภัทรินเองก็เผลอตัวเอื้อมมือจะจับแก้มปราณนต์เช่นกัน แค่เพียงชั่วครู่ หญิงสาวก็รู้สึกตัว รีบหลบตา ก้มหน้า หันหน้าหนี แล้วหันหลังเดินหนีออกไป
ปราณนต์ได้แต่มองตาม อึดอัดที่ต้องปิดบังความจริง
อีกด้านหนึ่ง ที่บ้านพสุวัฒน์ ปราณยังคงมองแจกันดอกทานตะวันไม่เลิก ใช้ความคิด
“ปราณ..คุณจะอยู่ตรงนี้จนสว่างเลยเหรอ ถ้าคิดไม่ออกก็ไป..” อัณณาชะงักเพราะเห็นน้ำตาของปราณ “ปราณร้องไห้เหรอ”
ปราณปาดน้ำตา ไม่รู้ตัวเหมือนกัน น้ำตาไหลออกมาเอง “ผมไม่รู้..ผมรู้แค่ว่าผมรู้สึก..เศร้า หมดแรง เวลาที่มองมัน..ผมก็ไม่เข้าใจ เพราะอะไร มันต้องมีความทรงจำอะไรบางอย่าง”
“เอ่อ..” อัณณาทำท่าอึกอัก
“ใช่มั้ยอัณ อัณรู้ใช่มั้ยว่าเพราะอะไรผมถึงรู้สึกอย่างนี้” ปราณย้อนถาม มองด้วยสายตาเศร้า อยากรู้ “เพราะอะไรอัณ บอกผมได้มั้ย” ปราณถามขึ้นมาอีก
อัณณารู้ดีว่าเพราะอะไร แต่ไม่อยากพูดออกมา
อีกด้านหนึ่งที่เรือนแพ ภัทรินนั่งม้านั่งชมวิวอยู่ สีหน้าเครียด คิดถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับปราณนต์ ข้องใจว่าทำไมตัวเองถึงวาบหวามไปได้กับพี่ชายของสามี สักพัก ปราณนต์เดินเข้ามานั่งร่วมม้านั่งด้วย ภัทรินหันมามอง
ปราณนต์รีบออกตัว “ผมจะนั่งเงียบๆ ไม่รบกวน” เขาเลิกคิ้ว ทำหน้าเป็นเชิงถามว่าโอเคมั้ย
ภัทรินไม่อยากจะต่อปากต่อคำด้วย ปล่อยๆ ไป มองวิวและบรรยากาศต่อไป ปราณนนต์นั่งนิ่งๆ แอบมองภัทรินเป็นระยะๆ แต่ไม่กล้าพูดอะไรก่อน จนกระทั่งภัทรินเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“บรรยากาศดีจัง”
“อืม ใช่ บรรยากาศดีมากๆเลย”
“ถ้ามากับหมอณนต์คงจะดี”
ปราณนต์หันมามอง งง รู้สึกแปลกๆ “อื้อ ใช่ อื้อ” เห็นภัทรินลูบต้นแขน รีบเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “คุณหนาวมั้ย ผมไปเอาผ้าห่..ม...” แต่ถูกอีกฝ่ายเอ่ยขัดขึ้น
“ถ้าหมอณนต์อยู่ และทำขนมเปงม้งให้กินด้วย ก็คงจะดี..อากาศดี วิวสวย ขนมอร่อย แล้วก็หมอณนต์ แค่นี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว..อ้อ เราจะได้นั่งดูดาวด้วยกันด้วย”