บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 19 หน้า 3
“ว้.... ภัทรินเกือบร้อง ยกมือปิดปากไว้ทัน เด็กชายจ้องเขม็ง เหมือนมีแขกไม่ได้รับเชิญบุกรุกฐานทัพส่วนตัว ปราณนต์กับภัทรินรีบทำมือจุ๊ๆ ขอร้อง อย่าส่งเสียง เด็กชายยังจ้องเขม็ง
ธนาฒน์เดินเข้ามาใกล้จุดที่ปราณนต์กับภัทรินซ่อนอยู่ มองไปที่ใต้บันได ตั้งใจจะเข้าไปดูหลังบันได เดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ แต่แล้วอยู่ๆ มีคนงานชายรูปร่างท้วมคนนึงเพิ่งลงจากบันไดมาพอดี เห็นธนาฒน์ “เฮ้ย เข้ามาได้ไง”
ธนาฒน์หันปืนไปทางคนงานแทนคำตอบ คนงานผงะ ยกมือยอม ถอยๆ ออกไป
ธนาฒน์รีบเข้าไปดูที่ใต้บันได พบเด็กชายนั่งอยู่คนเดียว “ไอ้หนู..เห็นผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งผ่านมาทางนี้มั้ย” เด็กชายมองเขม็งไปที่ธนาฒน์ เห็นขอบปืนที่เหน็บเอวของอีกฝ่ายอยู่ รู้ว่าต้องเป็นคนไม่ดีแน่
“ฟังภาษาคนรู้เรื่องมั้ย” ธนาฒน์เอ่ยถามอย่างหงุดหงิด เด็กชายชี้ไปทางด้านหนึ่ง
“แน่นะ” ธนาฒน์ ถามย้ำ เด็กชายเลยเปลี่ยนใจ ชี้ไปอีกทาง
“ทางไหนกันแน่” ธนาฒน์เริ่มสับสน เด็กชายชี้ทางนั้น ทางนี้ ทางโน้น แล้ววิ่งหนีไปเลย
“ไอ้เด็กเวร!!” ธนาฒน์สบถออกมา แล้วตัดสินใจวิ่งไปตามอีกด้าน
มุมหนึ่งบริเวณนั้น ปราณนต์กับภัทรินหลบอยู่แถวนั้น โผล่หน้ามามอง พอเห็นธนาฒน์ไปแล้วทั้งคู่ก็โล่งใจ แต่แล้วอยู่ๆ เด็กชายเข้ามาสะกิดหลังปราณนต์
ปราณนต์เกือบร้อง “เฮ้..ย..”
“ชู่ว์ๆๆๆ” เด็กชายทำท่ายิ้มๆ แล้วจุ๊ปาก พลางกวักมือให้ตามตนมา ปราณนต์กับภัทรินวิ่งตามไป
“เร็วๆๆๆ” เด็กชายเร่ง
“จะพาไปไหนเนี่ย” ภัทรินหอบ
เด็กชายวิ่งนำมาที่บริเวณเรือนพักคนงานที่เป็นเพิงๆ แบ่งกั้นเป็นห้องๆ
อีกด้าน ไกลออกไป..ลูกน้องธนาฒน์คนนึงวิ่งผ่านมา มองผ่านๆ มาที่เรือนพักคนงาน เห็นหลังของภัทรินกับปราณนต์วิ่งผ่านไปแว่บๆ พอดี ชักเอะใจ
เด็กชายวิ่งนำผ่านด้านหน้าห้องพักไป แล้วชี้ไปที่รั้วของไซต์งานอีกด้านหนึ่ง “ตรงโน้นมีทางลับ”
“ทางลับ..ทางออกใช่มั้ย!” เด็กชายพยักหน้า ภัทรินดีใจ “ขอบใจมากนะ ขอบใจๆ” หญิงสาวหันไปเรียกปราณนต์ “ไปกันเร็ว”
ชายหนุ่มกำลังจะตามไป แต่อยู่ๆ มีเสียงไอโขลกขลากดังมาขึ้นมาก่อน ปราณนต์ชะงักทันที
ภัทรินชะงัก หันกลับมา “หยุดทำไม”
ปราณนต์ลังเล รู้ทันทีว่ามีคนป่วย ชายหนุ่มหันไปมองทางต้นเสียง เป็นห้องพักคนงานห้องริมสุด เห็นประตูเปิดแง้มอยู่