บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 19 หน้า 5
“เหรออออ” ธนาฒน์ไม่เชื่อ พยักหน้าให้ลูกน้องลุยเข้าไป แต่เด็กรีบกางแขนห้าม
“อย่านะ!!!”
ปราณนต์เขียนโน้ตเสร็จ ยัดใส่มือของคนไข้ “ผมเขียนที่อยู่โรงพยาบาลให้แล้ว ไปวันนี้เลยนะครับ”
ภัทรินเห็นคนไข้ลังเล รีบเอ่ยสำทับ “รับเถอะค่ะ เขาเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจีแอลเอส..คุณจะได้รับการรักษาฟรีจริงๆ”
“ขอบใจมากนะคะคุณ ขอบใจ”
“งั้นเรารีบไป..” ภัทรินกำลังจะชวนปราณนต์ให้รีบไป แต่ต้องชะงัก เพราะเสียงเด็กคนงานร้องลั่นดังมา!
ลูกน้องธนาฒน์จับตัวเด็กคนงานออก อุ้มออกไป เด็กโวยวาย ดีดดิ้น “ปล่อยนะ!! ปล่อย..เข้าไม่ได้ ห้ามเข้าๆๆ”
ธนาฒน์พยักหน้าให้ลูกน้องอีกคนเข้าไป “ไป” ลูกน้องของธนาฒน์เดินเข้าไปที่ห้องนั้น ถือปืนพร้อม แล้วถีบประตูให้เปิดออก แต่ภายในห้องกลับพบแค่ป้าคนไข้ที่นอนป่วยอยู่เท่านั้น ไม่พบภัทรินหรือปราณนต์
“พวกมันไม่อยู่ที่นี่” ลูกน้องรายงาน
“อะไรนะ!!” ธนาฒน์วิ่งตามไปดู มองรอบห้อง แล้วไปตวาดเอาเรื่องกับคนไข้ “พวกมันไปไหน!! มันอยู่ไหน!!!” คนไข้เหลือบมองหน้าต่างซึ่งปิดอยู่ ธนาฒน์จับได้ รีบตามไปดูที่หน้าต่าง เปิดมันออกไป “มันหนีไปแล้ว ตามไป!”
พวกธนาฒน์จะตาม วิ่งออกมาจากนอกห้อง แต่แล้วทันใดนั้น คนงานชายคนเดิมก็วิ่งกลับมาพร้อมพวกคนงานชายอีกจำนวนหนึ่ง ถือไม้ถือเหล็กเข้ามาครบมือ “หยุดนะ!!!”
พวกธนาฒน์ชะงักที่เห็นพวกคนงานยกโขยงมากันเยอะ พวกธนาฒน์อึกอัก จะขยับไป แต่พวกคนงานทั้งหมดก็ขวางเอาไว้ ดุดัน พวกธนาฒน์สีหน้าไม่สู้ดี ไม่อยากมีเรื่อง ธนาฒน์ได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ
ที่ด้านนอกรั้วไซต์ก่อสร้าง ภัทรินกับปราณนต์มุดรั้วออกมาด้านนอก
“ไหวมั้ยคุณ”
“ไหว..แล้วจะไปยังไง”
“เอาเท้ามาใช่มั้ย”
“ตอบดีๆ ไม่ได้เหรอ”
ปราณนต์หันไปเห็นรถบรรทุก 6 ล้อเล็ก ที่มีผ้าใบคลุมปิดส่วนโครงท้ายไว้ ภายในบรรทุกพวกเฟอร์นิเจอร์เก่าข้าวของต่างๆ เห็นว่าคนขับรถยืนคุยกับเพื่อนคนงานอีกคนเป็นภาษาใต้ กำลังส่งทุเรียนเป็นลูกๆ ให้กัน
“เฮ้ย ไปๆๆๆ” ปราณนต์รีบลากภัทริน
“ไปไหน”