บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 19 หน้า 4
“แม่!” เด็กชายผลักประตูรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องนั้น ประตูแง้มออก ปราณนต์มองเข้าไป เห็นผู้หญิงวัยประมาณ 30 ปี นอนอยู่ กำลังนอนไอโขลกขลาก ปราณนต์อึ้ง
“คุณปราณ” ภัทรินตามมาดู พอเห็นเด็กคนงานกำลังดูแลแม่ที่นอนป่วยไอ ก็ได้แต่อึ้ง มองหน้าปราณนต์..เอาไงดี
อีกด้านหนึ่ง.... ธนาฒน์ และลูกน้องอีก 2 คน วิ่งตรงไปที่หน้าเรือนพักคนงาน
“ผมเห็นพวกมันวิ่งมาทางนั้น” ลูกน้องธนาฒน์เอ่ยขึ้น
“ไป!”
ภายในห้องพักคนงาน ปราณนต์กำลังตรวจดูอาการของแม่เด็กคนงาน จับเนื้อตัว ตรวจดูลำคอ “คอแดง มีไข้สูง..น่าจะไข้หวัดใหญ่” ปราณนต์ได้ยินเสียงลมหายใจคนไข้ดัง “รู้สึกแน่นหน้าอกแล้วเหนื่อยเวลาหายใจหรือเปล่าครับ” คนไข้พยักหน้า ปราณนต์สีหน้าหนักใจขึ้นมาทันที
“ทำไม มีอะไรรุนแรงเหรอ” ภัทรินถามอย่างสงสัย
“อาจมีอาการแทรกซ้อนที่ระบบหายใจ ต้องไปตรวจให้ละเอียดโรงพยาบาล”
“ชั้นไม่ไปหรอกค่ะ ชั้นไม่มีเงิน”
“มีกระดาษปากกามั้ย..คุณครับ ผมเป็นหมอ ผมจะเขียนโน้ตให้คุณเอาไปยื่นที่โรงพยาบาลจีแอลเอสนะครับ..แล้วเขาจะดูแลคุณเอง ไม่ต้องเสียเงินสักบาท เชื่อผมนะครับ”
“นี่ครับ” เด็กชายเอากระดาษปากกามาให้
ปราณนต์เขียนโน้ตไปพูดกับเด็กไปด้วย เร่งรีบ แข่งกับเวลา “เราเป็นคนเก่งใช่มั้ย” เด็กชายพยักหน้า “งั้นสัญญากับพี่นะว่าเราจะเป็นคนพาแม่ไปหาหมอ.. และเราก็ต้องให้หมอตรวจด้วยว่าติดไข้จากแม่มาหรือเปล่า” เขาแกล้งกระซิบ “ตรวจเป็นเพื่อนแม่ แม่จะได้ไม่กลัว..โอเค้?”
“โอเค!!!” เด็กชายพยักหน้า ปราณนต์ยื่นมือให้เด็กจับเป็นสัญญา ทั้งคู่จับมือสัญญากัน ภัทรินมองบุคลิกปราณนต์ด้วยความประหลาดใจ เพราะเหมือนกับหมอณนต์มากๆ
“เข้าไปหาเลย ไป!!” เสียงธนาฒน์กับพวกดังมา ปราณนต์กับภัทรินตกใจ แต่แล้วอยู่ๆ เด็กชายก็รีบวิ่งออกไป ภัทรินกับปราณนต์ตกใจจะห้ามก็ห้ามไม่ทัน ไม่รู้ว่าเด็กน้อยคิดทำอะไร เป็นห่วง
เด็กชายวิ่งออกมา พวกธนาฒน์ที่มองหาในห้องอื่นๆอยู่ หันมาเห็นเด็กคนงานยืนอยู่ ธนาฒน์จำได้ว่าคือคนเดิมที่เจอมาแล้ว เด็กจ้องพวกธนาฒน์เลิ่กลั่ก
ธนาฒน์จ้องเขม็ง สังเกตอากัปกิริยาของเด็กที่พยายามทำใจดีสู้เสือ “ไอ้หนู มีคนอยู่ในนั้นใช่มั้ย”
เด็กส่ายหน้า ชี้ไปอีกทาง “ไปโน่นแล้ว”