บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 13

ปราณนต์อุ้มภัทรินเข้ามาในห้องนอน พาไปวางไว้ที่เตียง แล้วจับหน้าผากเช็คอาการไข้ 

ป้าอิ่มเอาผ้าขนหนูกับน้ำเย็นเข้ามา “มาแล้วค่ะ ให้ป้าเช็ดตัวให้คุณภัทรนะคะ” 

“ผมเช็ดเองครับ..ป้าช่วยเปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทหน่อยนะครับ” 

“เอ่อ..ค่ะๆ”  ป้าอิ่มวางกะละมังน้ำไว้ให้ รีบไปเปิดหน้าต่าง แล้วออกจากห้องไป 

ปราณนต์บิดผ้า เอามาเช็ดให้ที่ใบหน้า ทันทีที่ผ้าสัมผัสแก้ม ภัทรินก็ผินหน้าหนี ไม่อยากให้เช็ด  

“ไข้สูงอย่างนี้ ยังดื้อได้อีกเหรอ” ปราณนต์ซับผ้าที่หน้าให้ จากนั้นก็เอาไปแปะไว้ให้ที่หน้าผาก

“หมอณนต์..” ภัทรินเอ่ยพึมพำ

“อยู่เฉยๆ” ปราณนต์เอ่ยดุหญิงสาวที่นอนไม่ได้สติ 

ภัทรินยกมือมาป่ายเปะไปมา ชายหนุ่มจะจับมือหญิงสาววางลงให้อยู่นิ่ง แต่อีกฝ่ายคว้ามือปราณนต์เอาไว้ ผินหน้ามา สลึมสลือ หรี่ตามอง แต่ตาแทบไม่เปิด “หมอ..ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”

“ชั้นปราณ ไม่ใช่ปราณนต์” ปราณนต์จำต้องเล่นละครต่อ

“เจ็บมั้ย” 

“ห่วงตัวเองดีกว่ามั้ย” 

หญิงสาวยึดมือชายหนุ่มกุมไว้แน่น “ขอโทษนะที่ไม่ได้ห้าม ถ้าห้าม นายก็ไม่ต้องเจ็บ ขอโทษ..” เธอพูดซ้ำไปวนมาอย่างรู้สึกผิด

“เลิกเพ้อเจ้อได้มั้ย อยู่เฉยๆ” จับมือภัทรินออก กดให้วางไว้ข้างลำตัว หญิงสาวจะยกมืออีก ชายหนุ่มก็กดเอาไว้ “อย่าขยับ!! ไม่งั้นชั้นไปนะ” ภัทรินยอมอยู่นิ่งสงบลงไป แม้จะสลึมสลืออยู่บ้างเพราะพิษไข้ “ปิดปาก..หลับตา..นอน” 

ภัทรินนิ่งไป เหมือนจะทำตามคำสั่ง ชายหนุ่มนั่งลงบนเตียงข้างๆ ตัวภัทริน จะเช็ดตัวให้ต่อ แต่อยู่ๆ ภัทรินพึมพำขึ้นมา “อย่าหลอกชั้นอีกนะหมอ อย่าหลอกชั้น” 

ปราณนต์ชะงัก อึ้งไป เพราะรู้ดีแก่ใจ แต่ไม่สามารถแสดงอะไรออกมาได้ “นอนซะ” ปราณนต์สั่งแล้วเช็ดตัวให้ภัทรินต่อไป

หญิงสาวพลิกตัวมามือป่ายกอดขาปราณนต์ ปราณนต์พยายามจะดึงออกไป แต่ภัทรินขยับจนกลายมาเป็นนอนหนุนตักของชายหนุ่ม เขาพยายามจะยกหัวออกไป ก็ยกไม่ขึ้น สุดท้ายเลยจำยอมให้นอนไปอย่างนั้น 

“เชิญตามสบายเลย” ชายหนุ่มดูแลจัดผมให้ภัทริน แววตาอ่อนโยนลง อย่างรู้สึกผิด