บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 13 หน้า 2
เช้าวันใหม่ ที่บ้านของพสุวัฒน์ ภัทรินค่อยๆ ลืมตาขึ้น พบว่าสองมือของตัวเองกุมมือใครก็ไม่รู้อีกคนอยู่ แต่ยังไม่ทันได้ใส่ใจ ปล่อยมือนั้นไป บ่นๆ ว่าใครเอามือมาให้จับ แล้วพลิกตัวมานอนหงาย ยังรู้สึกหัวหนักๆ ตื้อๆ ลืมตามอง เห็นปราณนต์นั่งพิงหัวเตียงหลับอยู่
ภัทรินอึ้ง ตาเบิกโตขึ้นมาทันที “นาย..เฮ้ย!!!” ภัทรินกระเด้งลุกพรวดขึ้นมา
“เอ้าๆๆ เดี๋ยวก็น็อกอีกหรอก” ปราณนต์เอ่ยค่อนแคะ
“เข้ามาทำอะไรในห้องนอนชั้น..แล้ว..แล้วมาอยู่บนเตียงกับชั้นได้ยังไง” ภัทรินถามรัวเป็นชุด
“อย่าโวยวายน่ะ คิดว่าอยากอยู่นักเหรอ” ปราณนต์ทำท่ารำคาญ
“แล้วมาทำอะไร!”
“ใครป่วยล่ะ..ป่วยแล้วก็ถือวิสาสะมานอนตักชั้น คิดว่าเป็นตักสามี..เมื่อคืนเธอทำอะไรกับชั้นอีกตั้งเยอะ รู้หรือเปล่า”
ภัทรินอึ้ง เหวอ“อย่ามา! ชั้นไม่มีทางนอนตักคุณ อย่ามาใส่ร้ายชั้น”
“จำไม่ได้เลยเหรอ..เธอกอดชั้น เรียกชั้นเป็นหมอณนต์..แล้วจากนั้นเราสองคนก็..เป็นไปตามธรรมชาติ” ปราณนต์เอ่ยอำหญิงสาว
“อย่ามาติงต๊อง! ชั้นไม่ได้ปัญญาอ่อนจนไม่รู้ว่าเกิดเรื่องสกปรกอะไรกับร่างกายตัวเองหรือเปล่า”
“แน่ใจ?”
“เอ่อ แน่สิ แน่ ชั้นรู้..ไม่มีอะไรสกปรกเกิดขึ้นกับชั้น..ถ้าจะมี อย่างมากคุณก็แค่แอบดู แอบดม ไม่ก็แอบจับ..ซึ่งชั้นจะถือว่า ทำบุญ”
“ปากอย่างนี้ใช่มั้ยที่ทำให้น้องชั้นขับรถตกเหวอาการปางตาย”
“คุณ..” หญิงสาวอึ้ง เถียงไม่ออกอีก
“เก็บบุญของเธอไว้เถอะ ชั้นไม่อยากได้หรอก..” ปราณนต์ทำท่านับนิ้ว “ทุจริตเงินบริษัท..หลอกน้องชั้นแต่งงาน..เอาเงินน้องมาใช้หนี้พี่..แล้วก็ทำให้น้องชั้นเข้าไอซียู..” ชายหนุ่มประชด “บุญใหญ่ๆ ทั้งนั้น”
“คุณปราณ!!” ภัทรินฉุนปรี๊ด แล้วมีอาการวูบเซ ปราณนต์ลืมตัว ผวาเข้าไปรับ แต่พอรู้ตัวก็ผละออก ภัทรินยังทรงตัวเอาไว้ได้
“ไปนอนพักไป จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่น” เอ่ยจบก็ทำท่าไม่แยแสเดินหนีออกไป ภัทรินได้แต่ฉุน โมโห
ปราณนต์เดินออกมานอกห้อง สักพักภัทรินเดินตามออกมา
“จะไปไหน” ปราณนต์ถามเสียงเข้ม