บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 13 หน้า 5
“อัณ..อัณโอเคเหรอ”
“ทำไมจะไม่โอคะ..มันเป็นแค่ละครค่ะ ไม่จำเป็นต้องจริงจัง เพราะอัณก็ไม่อยากเข้าพิธีแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอัณเหมือนกัน”
พสุวัฒน์ยื่นกล่องแหวนออกมา “สวมแหวนซะ”
“พ่อนี่ทำได้ทุกอย่างเพื่อธุรกิจจริงๆนะครับ” ปราณนต์เอ่ยประชด
“ใช่ ชั้นยอมรับว่าชั้นไม่อยากเสียจีแอลเอสให้กับใคร ไม่ใช่เพราะชั้นบ้าอำนาจหรืออยากรวย แต่ชั้นห่วงอนาคตของคนไข้ ระบบสาธารณสุขการแพทย์ประเทศนี้จะเป็นยังไงถ้าจีแอลเอสไปอยู่ภายใต้การบริหารงานของคนที่คิดจะเอาแต่ผลประโยชน์..คนทุกคนจะเข้าถึงบริการการแพทย์ได้เท่าเทียมกันมั้ย คนจนจะมีสิทธิ์ได้ใช้ยาดีๆ ในราคสมเหตุสมผลหรือเปล่า หรือจะต้องถูกปล้นหมดตัวเพราะค่ายาถูกบวกเพิ่มจนมีราคาสูงเป็นยี่สิบสามสิบเท่าจากต้นทุนการผลิต..ทั้งหมดนี้คือที่ชั้นกับปราณพยายามทำ แกเคยมองเห็นบ้างมั้ย!!!”
ปราณนต์ฮึดฮัด สับสน เดินหนีไป พสุวัฒน์ฉุน แต่อัณณารีบปราม “คุณลุงไม่ต้องค่ะ อัณจัดการเอง” อัณณารับแหวนแล้วรีบเดินตามปราณนต์ไป
อัณณาเดินตามปราณนต์มา “ปราณไม่อยากแต่งงานกับอัณเหรอ”
ปราณนต์หันกลับมา “อัณ..คุณอย่ามาทำอย่างนี้”
“ยังไงคะ”
“ก็..” ปราณนต์ไม่อยากพูดอะไรที่ดูเข้าข้างตัวเอง พยายามหาเหตุผลมาปฏิเสธ “คนที่คุณควรแต่งงานด้วยคือคนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล ไม่ใช่ผม ผมแต่งงานแล้ว”
“ทำไมณนต์ไม่พูดสิ่งที่คิดมาตรงๆ..ณนต์คิดว่าอัณใช้วิธีนี้เพื่อจะบังคับให้ณนต์อยู่กับอัณ..อัณดูเป็นผู้หญิงสิ้นหวังไร้ค่าอย่างนั้นเลยใช่มั้ยคะ”
“เปล่า..ไม่ใช่..ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น..ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องงาน”
“แล้วยังไงคะ” อัณณาคาดคั้น
“ผม..ผมไม่อยากทำให้เรื่องมันซับซ้อนมากไปกว่านี้ ผมยอมเป็นพี่ปราณก็เพื่อเรื่องงาน ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว”
“หรือจริงๆ ณนต์ไม่อยากให้อัณแต่งกับปราณ” อัณณาถามขึ้นลองหยั่งเชิง
“ไม่ใช่” ปราณนต์รีบปฏิเสธ
“ณนต์ไม่ได้รักอัณแล้วใช่มั้ยคะ”
“ไม่..เอ๊ย..คือ..” ชายหนุ่มหงุดหงิดไม่รู้จะตอบออกมายังไง