บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 1 หน้า 2
“หยาดว่า ฉันรับหมั้นคุณพระจะดีหรือไม่” กำไลพูดหน้าตากังวลๆ ที่หยาดถ้วยแก้วในมือสั่น ตกแตก
“หยาดเป็นอะไรรึ”
“เปล่า เจ้าค่ะ” หยาดหน้าตาแค้น มองกำไลและกำไลวงนั้นด้วยความโกรธ
เรือนวนาเทพ กำไลนอนซมอยู่ มีคุณวาด กับคุณแดงวัย 1-2 ขวบ นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ หมอตรวจ หยาดนั่งเฝ้าด้วยหน้าตาริษยากำไลตลอดเวลา “ฉันเป็นอะไรหรือ หมอบอกฉันมาเถิด”
พระวนาเทพ เปิดประตูเข้ามาด้วยความร้อนรน
“คุณกำไล เป็นอย่างไรบ้าง มีคนส่งข่าวฉันว่าคุณกำไลลุกไม่ได้ตั้งแต่เช้า”
หยาดหันไปมองพระวนาเทพ แต่พระวนาเทพไม่สนใจเลย หมอหันไปหาพระวนาเทพ
“ยินดีด้วยนะขอรับ คุณกำไลตั้งครรภ์ได้ 3 เดือนแล้ว” คุณวาดคุณแดงดีใจ กำไลยิ้มกริ่ม พระวนาเทพโผเข้ากอดกำไล หยาดหน้าอึ้งมองภาพทั้งหมดนั้นอย่างริษยา
เรือนบ่าว หยาดกำลังนั่งพันวนผ้ารอบสุดท้าย พลันมีมือผู้ชายเอื้อมจากด้านหลัง มารื้อผ้าแถบออก หยาดตกใจหันไปมอง พระวนาเทพมองหยาดอย่างพิศวาส “คุณพระ..คุณพระมาได้อย่างไร ไม่กลัวคุณกำไลเห็นรึ”
“เหตุใดต้องกลัวเล่า...ฉันกลัวแต่หยาดจะไม่เห็นหัวใจฉันมากกว่า”
“หยาดเป็นแค่บ่าว มีแต่คุณพระนั่นแหละ ที่ไม่เคยเห็นหัวใจของหยาด เพราะถ้าเห็นคุณพระย่อมต้องรู้ ว่ามันไม่เคยมีผู้ใดอยู่ในนั้น .......นอกจากคุณพระ”
“แต่หัวใจของฉันตอนนี้ มันเต้นเร่าๆ ด้วยความเสน่หาในตัวหยาด....”
หยาดมองพระวนาเทพเอียงอาย พระวนาเทพค่อยๆ รื้อพันผ้าแถบออก
“เมื่อวันนึงสิ้นเสน่หา ผ้าผืนนี้ก็คงสิ้นราคา”
“ใจน้อยนักนะแม่ แม้นวันใดในหลวงทรงเลิกทาสอย่างที่เขาเล่าลือกัน ฉันจักยกแม่หยาดขึ้นเป็นเมียให้สมกับความดีของแม่” หยาดน้ำตารื้น หน้าตามีความหวังมาก
“คุณพระ.....พูดจริงรึเจ้าคะ บ่าวจะไม่ได้มีวาสนาเป็นแค่เมียทาส แต่มีฐานะเสมอคุณกำไล...ใช่ไหมเจ้าคะ”
“... ฉันสัญญา” หยาดจ้องวนาเทพ หน้าตาเปี่ยมหวัง...มุ่งมั่น
“บ่าวจะเฝ้ารอคอยคำสัญญา...จนกว่าจะได้เป็นเมียคุณพระ ไม่ว่าจะเกิดชาติหน้าหนไหน”
หยาดก้มลงกราบ พร้อมๆ กับผ้าแถบที่ถูกรื้อค่อยๆร่วงตกกองที่พื้น
เรือนครัว ตึกวนาเทพ หยาดตำน้ำพริกอยู่กับแม่เยื้อน กำลังนั่งเพ้อ
“แม่ เมื่อคืนคุณพระมาหาฉันที่เรือนบ่าวด้วยล่ะ”