บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 1 หน้า 5
รถจอดอยู่หน้าป้ายบริษัทเบญจกายแปลง วิษณุจะเปิดประตูลง
“พอเลยพี่ณุ อยู่เฉยๆ เดี๋ยวรินไปช่วย”
“รินพี่ไม่ได้เป็นอะไรขนาดนั้นหรอก”
“โห หลับในจนขับรถชนข้างทางเนี่ยนะพี่ รู้ตัวไหม พี่สลบไปชั่วโมงนึง รินจะบ้าเอาอยู่แล้ว”
รินเปิดประตูลงไป วิษณุครุ่นคิด...แล้วก็กะพริบตาถี่ๆ นึกถึงตอนที่รถชน
วันก่อนนี้ กลางคืน วิษณุกำลังขับรถ หน้าตาง่วงๆ มีรถมาเบียด วิษณุแฉลบไปข้างทาง ที่ต้นไม้ข้างทาง วิษณุตะลึงไป วิษณุเห็นผู้หญิงใส่ผ้าแถบ วิษณุชะงัก เสียงบีบแตรดังมาจากด้านหลัง วิษณุหักหลบ พุ่งชนรถเข้าข้างทาง เสียงแตรดังยาว
ภายในรถริน เสียงเปิดประตูรถ วิษณุขมวดคิ้วเครียด รินลากวิษณุลงมา
“พี่โชคดีมากนะ หมอทำ CT Scan แล้วบอกว่า พี่ไม่ได้รับการกระทบกระเทือนอะไรเลย”
“แต่ริน พี่รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้”
“งั้นไปเช็คอีกโรงพยาบาลไหมพี่”
“ไม่ใช่ริน คือ..พี่เห็น..เห็น ภาพโบราณ เห็นตึกเก่า แล้วก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง.....ใส่ผ้าแถบ”
“นั่นไง พี่ณุบ้างานจนขึ้นสมองละ สงสัยดีใจที่สารคดีหญิงสามัญชนในสยาม ได้เข้าชิงรางวัลนาฎราชใช่ไหม”
วิษณุสลัดความคิดออก “เออ ละงาน มันเมื่อไหร่นะริน”
“มะรืนค่ะ พี่ณุพักเยอะๆ นะ จะได้ไปงานไหว รินไม่อยากไปรับแทน”
“นี่ ทำงานหัดเอาหน้าบ้างได้ไหม รู้ไหม เราน่ะ กำลังใจสำคัญพี่เลยนะ” รินยิ้มปลื้มมาก
“ว่าแต่..รินมาช่วยงานพี่กี่ปีแล้วเนี่ย”
“ถ้านับตั้งแต่ที่รินตามพี่ณุมาขอฝึกงาน ก็ 5 ปีละค่ะ พี่ณุ เบื่อหน้ารินยังอ่ะ”
“ไม่เบื่อ..ละรู้ไว้เลยนะ ต่อให้รินเบื่อหน้าพี่ อยากย้ายไปทำงานที่อื่น พี่ก็ไม่ยอม”
สองคนยิ้มดูเอ็นดูรักใคร่กัน เดินเข้าออฟฟิศไป
ภายในบริษัทเบญจกายแปลง รินกับวิษณุเดินเข้าออฟฟิศมา ทุกคนทักทาย
“พี่ณุ โอเคยังพี่”
“โอเค ขอบใจนะ”
“พักเยอะๆ นะพี่นะ”