บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 14 หน้า 2
“มึงใช่ไหม สาระแนไปบอกคุณพระ หยุดรถให้กูบัดเดี๋ยวนี้”
ปาลไม่จอด หยดคลำควานหาวิธีเปิดประตูจนจะสำเร็จ ล็อคเปิด วิษณุปราดไปกดล็อคทันที
ปาลแอบเหล่มองวิษณุสู้กับรินอยู่ที่กระจกหลัง
“บ่าวไม่ไป บ่าวไม่เข้าวัด คุณพระบอกให้อีบ่าวไพร่มันหยุดรถบัดเดี๋ยวนี้!!!! ปล่อยบ่าว!! บ่าวไม่ไป!!!”
หยดพยายามจะเปิดประตูอีกครั้ง วิษณุต้องดึงมากอดเอาไว้ หยดดิ้นไม่หยุด หยดเห็นท่าไม่ดี เลยกัดมือวิษณุ วิษณุเจ็บจนปล่อยจากหยด “โอ๊ย”
“บ่าวขอโทษเจ้าค่ะ!!” หยดลนลาน “แต่..คุณพระพาบ่าวมาที่นี่ไม่ได้”
หยดสั่งปาล “หยุดรถให้กูเดี๋ยวนี้ !!!” ปาลมองหยดในกระจกหลัง ไม่สนใจเร่งเครื่องต่อ
หยดเห็นก็ชั่งใจ ยอมเปิดล็อค จะเปิดประตูออก ปาลตกใจมองในกระจก เห็นรินกำลังจะกระโดดลงรถ “อย่า...”
หยดโมโห “มึงไม่หยุดให้กูเองนะ!!!” หยดไม่สนใจ กระโดลงจากรถไป วิษณุพยายามจะคว้าไว้แต่คว้าไม่ได้
ร่างรินกลิ้งลงพื้น ไถลไปตามถนน ปาลอึ้ง “ริน!!!!” ปาลรีบจอดรถ วิษณุเห็นเหตุการ์ณก็อึ้งไป
รินกลายเป็นหยด ค่อยๆ ยันตัวขึ้นจากพื้น ไม่สนใจสภาพสะบักสะบอม แล้ววิ่งไม่คิดชีวิต
“พี่ณุ เอาไงดีพี่ รินแย่แน่พี่....”
“ปาลตามไปช่วยรินก่อน พี่ไปคุยกับหลวงพ่อเอง” วิษณุลงจากรถ ปาลบึ่งรถออกไป
วัดบางบาป วิษณุนั่งปรึกษาหลวงพ่อ “โยมจะถามอาตมาเรื่องอาถรรพ์วันคืนเดือนดับรึ....”
“ครับ หลวงพ่อ ในตำนานบอกว่าผีถึงกับแย่งร่างคนตายได้เลย และตอนนี้ผีหยดก็แย่งร่างของริน น้องสาวของผมไปแล้ว” หลวงพ่อหน้าเครียด “อาตมาเคยได้ยินอยู่บ้าง ว่าในคืนนั้น อำนาจมืดจะมีพลังเหนือกรรมดี”
“แล้วมันจะสิ้นสุดเมื่อไหร่ครับ ผมอยากได้รินกลับมา”
“ไม่มีความมืดใดอยู่ตลอดไปหรอกโยม สักวันจักต้องถึงเวลาสิ้นสุด”
“รินจะไม่เป็นไร ใช่ไหมครับหลวงพ่อ”
“ไม่หรอก... ยังมีบุญรักษาเขาอยู่มาก บุญทำกรรมดีทั้งหมดจักเข้ามาช่วยเหลือโยมรินได้ทันเวลา”
หลวงพ่อเหม่อมองไปข้างหน้า “อีกไม่นาน..กรรมทั้งหมด ก็จักถึงเวลาได้ชดใช้”
บนถนนในบางบาป ปาลขับรถตามหารินไป ปาลเห็นรินวิ่งไปจนหมดแรงยืนหอบใจจะขาด ปาลจอดรถแอบดูปาลย่องไปข้างหลังแล้วกอดไว้
“อ้ายปาล ปล่อยกู กูไม่ไป” หยดดิ้นจนหลุดออกมา ปาลมองเนื้อตัวรินที่เต็มไปด้วยแผลอย่างสงสาร
“ไปกับฉันเถอะนะ คุณพระให้ผมพาแม่หยดกลับตึก ไม่ไปวัดแล้ว เชื่อเถอะ”