บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 14 หน้า 3
“ไม่ กูไม่เชื่อ มึงหลอกกู”
“เชื่อเถอะ ถ้าแม่หยดเตลิดไปจะลำบาก ผมขอร้อง เชื่อผมเถอะ” ปาลยกมือไหว้ หยดอึ้งๆ คิด
“แม้นเฉียดใกล้วัดอีกครา กูจักโดดให้รถทับอีรินตาย มึงคอยดู!!!”
“ฉันรับรอง เชื่อเถิด ฉันเป็นห่วงร่างที่แม่หยดอาศัย..เหนืออื่นใดในชีวิตฉัน”
ปาลพูดจริงใจแบบห่วงรินสุดๆ หยด stunt ไป ดูจิตใจดีขึ้นมาแว่บนึง...
“ร่างที่แม่หยดยืมอาศัยอยู่นั้น เป็นของรักของฉัน...เช่นกันกับที่แม่หยดหวงคุณพระ ฉันขอร้องล่ะแม่หยด แม่หยดจะทำอะไรฉันก็ได้ แต่อย่าทำอะไรรินเลย”
หยดได้ยินก็นิ่งไป ร่างกายสั่นเทิ้ม หน้าของรินซ้อนกับภาพหน้าของหยด เห็นรินแววตาใสบริสุทธิ์คนเดิม ที่เสมือนรับรู้ในถ้อยคำของปาล รินดูเหน็ดเหนื่อยพยายามจะออกมาจากตัวเองให้ได้ แต่หยดข่มไว้ พยายามสู้
“ริน....คุณได้ยินผมใช่ไหม..ริน ริน” หยดสะบัดหัว ไล่รินให้หายไป หันมามองปาลยิ้มร้ายเหมือนเดิม
ตึกวนาเทพ เดือนเดินคุยกับฝ่ายอาร์ต คอสตูมและช่างแต่งหน้า
“ไม่ไหวหรอกค่ะงบบานขนาดนี้ อะไรที่ไม่จำเป็นตัดให้หมด คนเค้าไม่สนหรอกรายละเอียดพวกนี้ สนแค่ว่าใครเล่นละครเรื่องนี้เท่านั้นเอง ต่อไปกับข้าวแยกต่างหาก ของดารา 3 ส่วน ของทีมงานแค่ส่วนเดียวพอ มาทำงาน
กันอย่าหวังกินหรูอยู่สบาย กินของถูกๆ แค่เอาอิ่มนะคะ”
“แต่น้องรินเคยบอกว่า....”
“ช่างรินสิคะ! รินสติแตก พูดจาไม่รู้เรื่อง แถมยังทิ้งงานไปแล้ว จะให้คนแบบนั้น หรือให้เดือนคุมงานแทน ตอนนี้เดือนมาคุมแทนแล้ว เข้าใจตรงกันนะคะ” เดือนสะบัดจากไป
“แก.. แกไม่คิดว่าน้องเดือนใจร้ายไปหน่อยหรอ เราต้องทนทำงานกับนางจริงๆหรอเนี่ย
“แหม มีคนทำงาน ก็ยังดีกว่าไม่มีคนทำงานมั้ย อย่าพูดมาก ส่งรูปมาเร้ว”
“รูป รูปอะไร”
“อ๊ะ ก็รูปเมื่อวานไง กะจุ๋งกะจิ๋ง นางหยาดกับนายปั้น”
“อ๋อออ แหม ทีงานสนใจเท่านี้ไหมเนี่ย”
กิฟท์เดินจิบน้ำมะนาวเข้ามา เห็นสองคนชะโงกมุงอะไรกันเลยเข้าไปแจม “มุงอะไรกันคะ”
กิฟท์มองเห็นภาพหน้าจอที่คอสตูมและช่างแต่งหน้าเปิดขึ้นมาพอดี เป็นพายกับปาลจับมือกันตรงก๊อกน้ำใน
“ว้ายๆๆๆ งานสายตาก็มา ซีนนี้นี่คิวไหน เมื่อไหร่คะเนี่ย”
“สงสัยจะถ่ายซ่อมค่ะ” ทั้งหมดหัวเราะกันไปมา ไม่ทันไรรถปาลเข้ามาจอด กิฟท์ คอสตูมและช่างแต่งหน้ามอง