บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 13 หน้า 5
“น่าจะวีคหน้าครับแม่ พักกองไปนานเค้าเร่งอัดนิดนึง”
“โอเค ปาล แม่กำลังจะบินไปเยี่ยมป้าจี๊ดที่เมกานะ ไว้แม่กลับมา ชวนรินเค้ามาทานข้าวที่บ้านเราหน่อยสิ แม่อยากเห็น เจอครั้งสุดท้ายยังไว้ผมเปียอยู่เลย ไม่รู้ป่านนี้โตขึ้นจะเป็นไง”
ปาลจุกๆ ไป “เอ่อ ครับแม่ เดินทางดีๆ นะครับ ละเจอกันครับ” ปาลวางสายไปหน้าเจื่อนๆ
ทางเดินในโรงแรม รินคล้องมาลัยดอกรักที่ข้อมือ เห็นร่างรินกลายเป็นหยด ในชุดเดียวกัน
“ดอกรักนี้หนา เปนดอกไม้แห่งความรักของกูคู่คุณพระแต่ไหนแต่ไร”
หยดโดนรังแก พระวนาเทพเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดเนื้อตัวหยด
หยดหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวปักลายดอกรักออกมาจากหีบส่วนตัว ค่อยๆบรรจงพับอย่างปราณีต
หยดยิ้มแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าวางไว้แนบอก
พระวนาเทพเข้ามาสวมกอดหยดจากด้านหลัง หยดทำเป็นตกใจ ทรุดลงไปนั่งที่พื้น
“แม้นไม่มีใจ ใครเล่าที่ลอบส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้ฉันถึงบนตึก แลลายดอกรักที่ปักมาเสียงามอีกเล่า ลายอื่นมีแม่ไม่ปัก เจ้าเล่ห์เจ้ากลนักนะแม่” จากนั้นพระวนาเทพก็รื้อผ้าแถบ ผลักหยดกลิ้งบนพื้นหลุดจากผ้าแถบกลิ้งไปบนผ้าแทบที่คลี่ยาวไป
ปัจจุบัน รินเดินทีละก้าวบรรจงเยื้องย่างไปตามหาวิษณุ เห็นร่างรินกลายเป็นหยด ในชุดเดียวกัน มีมาลัยดอกรักถือไว้ “คุณพระย่อมรักกู หลงกู แลครองคู่กับกูในครานี้เปนแน่”
ทางเดินโรงแรมบางบาป พายหน้าตาเครียดๆ เดินออกมา เจอหน่อย “เอ้า พี่พาย ไม่นอนเหรอคะ”
“นอนไม่ค่อยหลับน่ะค่ะ เลยจะลงไปเดินเล่นหน่อย”
พายยิ้มให้หน่อย หน่อยเดินออก พายเดินต่อ รินถือมาลัยดอกรักเดินผ่านไป พายเห็นรินเดินไปตามทาง พายตกใจ ตื่นเต้น “ทำไมรินเดินไปทางห้องปาล หรือว่า....”
พายชักไม่พอใจนิดๆ รินยิ้มเยาะ แล้วยื่นขวดน้ำหอมคืนให้ “ของแค่นี้ ก็นึกว่าแบ่งกันใช้ จักเป็นอะไรเล่า”
รินจ้องพายตาขวาง พายอึดอัด ไม่สบายใจ
พายใจคอไม่ดี แล้วดักเดินตามไป แต่รินลับหายไปแล้ว พายเลี้ยวไปทางที่เป็นห้องปาล รินเลี้ยวมาอีกทาง เป็นทางไปห้องวิษณุ
ห้องนอนวิษณุ วิษณุนั่งเตรียมงานถ่ายทำในห้อง เห็นบทเป็นฉากที่หยาดเตรียมปรุงยาพิษ ขอให้นายปั้นช่วย
วิษณุอ่านบทด้วยอารมณ์ขัดแย้งในตัวเอง ส่ายหน้าแบบเครียด ไม่อยากทำ