บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 20 หน้า 4
ภายในห้องครัว บ้านปาล หยดวิ่งพล่านไปทั่วบ้าน หยดวิ่งตรงไปที่ครัวมองหามีด พยายามจะเอามีดหั่นเชือกที่มัดมือออก แต่ปลายมีดเฉือนเข้าเนื้อ เลือดไหล แต่เชือกยังไม่ทันขาด แค่เริ่มรุ่ย ปาลเห็นรอยเลือดหยด รีบวิ่งไป เห็นมือรินเลือดไหลเต็ม “คิดจะทำอะไรของคุณ รินเขาเจ็บนะ รินคุณเป็นอะไรไหม”
หยดชะงักหันไปมองปาล ปาลเข้าไปยื้อแย่งหยดอีกรอบ
“เลิกขวางข้าเสียทีเถอะ ยังไงไม่มีทางที่เอ็งจะได้ร่างนี้คืน”
“ริน ริน ผมทำแผลให้คุณนะ” ปาลรวบตัวรินลากไปทื่ก๊อก เปิดน้ำล้างทำแผล พยายามสื่อสารกับรินในร่างหยดอย่างมีหวัง
ภายในโรงพยาบาลที่กรุงเทพ วิษณุยังนอนให้น้ำเกลืออยู่ โทรศัพท์คุยกับเดือน
“ฝนมาอยู่เป็นเพื่อนเดือนแล้วพี่ก็เบาใจ แม่จะต้องปลอดภัยนะ เดือนเข้มแข็งไว้นะ แม่ออกจากห้องผ่าตัดเมื่อไหร่ ส่งข่าวพี่ด้วย” วิษณุวางสายไป ต้นเปิดประตูกลับเข้ามา พร้อมข้าวต้มเหมือนมาง้อ วิษณุยิ้มดีใจ
“ผมออกไปซื้อข้าวต้มปลาร้านที่พี่ชอบมาให้”
“ขอบใจนะต้น” ต้นหันไปเทข้าวต้ม “ต้นพรุ่งนี้ชวนกิฟท์มาที่นี่หน่อยสิ” ต้นชะงัก หันมามอง
“พี่ณุอยากเจอกิฟท์” วิษณุยิ้มอ่อนโยน สายตาแน่วแน่มองต้น
“พี่มีเรื่องที่ต้องจัดการให้มันจบๆ ไปเสียที พรุ่งนี้กิฟท์ควรจะได้รู้ เรื่องราวของชีวิตเขาเอง”
ต้นยังมองณุสายตาเต็มไปด้วยคำถาม
“ต้นก็ด้วย พี่สัญญา พรุ่งนี้ต้นจะได้รู้ทุกอย่าง และเข้าใจในเหตุผลของพี่ทั้งหมด” ต้นมองณุแบบไม่เข้าใจ
บ้านปาล ปาลพันผ้าที่ข้อมือริน ดูทะนุถนอม ก่อนรินจะกลายเป็นหยด พยายามสะบัดมือทิ้ง ปาลคว้ามือรินแน่น หยดจะลุกหนี ปาลเข้าไปรวบตัวหยดจากด้านหลัง หยดพยายามดิ้น “ข้าเจ็บ!”
ปาลพูดข้างหู หยดอย่างโกรธแค้น “แล้วคิดว่าผมไม่เจ็บเหรอ ที่ต้องทำร้ายผู้หญิงที่ผมรัก”
“เอ็งรักอีนี่มากรึ”
“ถึงผมตอบไป คนอย่างแม่หยดจะเข้าใจอะไร”
“เอ็งคิดว่าคนอย่างข้า ไม่รู้จักความรักได้อย่างไร.....ชีวิตและหัวใจของข้า ถวายให้กับคุณพระมาชั่วกาล”
“ความรักที่ทำให้คนที่เรารักต้องทุกข์ ความรักที่เอาแต่ทำร้าย คิดถึงแต่ตัวเอง แม่หยดกล้าเรียกมันว่าความรักได้อย่างไร” หยดอึ้งไป
“แม่แท้ๆ แม่หยดยังคิดจะฆ่าเขา แม้แต่คุณพระที่แม่หยดบอกว่ารักหนักหนา รู้บ้างไหม ว่าที่พี่ณุต้องป่วยเข้าโรงพยาบาลตอนนี้ ก็เพราะแม่หยด” หยดตกใจ เพิ่งรู้ หันหน้ามาหาปาล