บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 20 หน้า 5
“คุณพระไม่สบายรึ เป็นอะไรหนักหนามากไหม คุณพระอยู่ที่ไหน เอ็งพาข้าไปที”
ปาลมองอาการหยดที่นอย อยากหาคุณพระ ก็เริ่มคิด....“ถ้าแม่หยดอยากไปเยี่ยม ผมจะพาแม่หยดไป....”
หยดพยักหน้า ดีใจมาก หน้าตาห่วงพระวนาเทพมาก “แต่มีข้อแม้..แม่หยดต้องยอมคืนร่างริน”
หยดอึ้ง ทำหน้าไม่ยอม
“ทำไมล่ะ ในเมื่อแม่หยดก็ไม่คิดจะกราบขอโทษแม่ของตัวเองอยู่แล้ว แม่หยดจะอาศัยร่างรินเพื่ออะไร”
“ก็กูต้องการครอบครองคุณพระ” ปาลถอนใจ ใจสงสารเพราะเพิ่งว่าวิษณุไม่ชอบผู้หญิง
“แม่หยดไม่มีทางได้สิ่งที่แม่หยดปรารถนาหรอก”
“เอ็งรู้ได้อย่างไร คุณพระรักข้า” ปาลมองหยดแบบสงสาร “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอท้าแม่หยด”
หยดมองปาล สงสัย “แม่หยดไม่ตกลง พรุ่งนี้ฉันจะพาแม่หยดกลับไปที่ห้องใต้ดิน”
หยดชะงัก กลัว แต่ก็ทำหน้าท้าทายกลับไป “กลับไป ทั้งที่ข้ายังอยู่ในร่างแม่นี่น่ะเหรอ เอ็งกล้าขังมันลงรึ”
“แม่หยดไม่ได้มีทางเลือกมากนักหรอกนะ” หยดนิ่งคิด จนแต้ม
“ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้ ข้าจะให้คุณพระเลือก ถ้าคุณพระไม่เลือกข้า ข้าจะยอมคืนร่างให้เอ็ง”
หยดหน้าตาอ่อนข้อลงอย่างเห็นได้ชัด ปาลเบาใจลงหน่อยหนึ่ง แต่แววตายังมองหยดอย่างชัง
ปาลลากหยดกลับมาที่ตู้ครัว เปิดตู้หยิบยามาเม็ดนึง ยื่นให้พร้อมแก้วน้ำ หยดมองอย่างไม่ไว้ใจ
“ช่วยทานยานี่ด้วย”
หยดกลัว “ยาฝรั่งรึ...ไม่ เอ็งจะหลอกให้ข้ากินยาฝรั่งนั่น พากันตายโหงหมด”
“คุณนึกว่าผมจะปล่อยให้รินตายโหงรึไง ก็แค่ยานอนหลับ ผมอยากให้รินพัก อีกอย่าง อยากมั่นใจ ว่าคุณจะไม่ยืมร่างรินทำอะไรบ้าๆ อีก”
หยดฉุกคิด ยินยอม ทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงื่อนไขคุณพระ หยดหยิบแก้วน้ำ กลืนยาลงไปอย่างง่ายดาย
ภายในห้องนอนปาล รินนอนบนเตียง รินหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลีย เสียเลือด ดูหมดฤทธิ์ ดูใสซื่อ ปาลเห็นร่างรินสลบลงแล้ว เลยค่อยๆ คลายเชือกที่มัดที่ข้อมือ “ริน ถ้าตอนนี้ตรงนี้ตรงหน้าผม คือคุณจริงๆ ก็ดีสินะ”
ปาลคลายเชือกเสร็จ เอามือจับรอยแผลที่ถูกมัดอย่างสงสาร “โกดำ”
อดีต ล็อบบี้ โรงแรมบางบาป ปาลบอกริน “หรือไม่ .. ถ้าเกิดวันหลังคุณแปลกไปอีก.. ผมจะพูดคำว่าโกดำ
ถ้าคุณได้ยินก็ ตอบว่ากิ๋ว..ดีมั้ย”
“โกดำ กับ กิ๋วหรอ”