บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27 ตอนจบ

หน้าชาโตว์ตอนกลางวัน อากาศสดใส สุริยงเดินมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง เธอจ่ายเงินให้คนขับรถแล้วหันมามองบ้านด้วยความคุ้นเคย 

สุริยงเดินเข้ามาในบ้าน เธอเอากระเป๋าวางแล้วสะดุดกึกกับกลิ่นหอมของขนมปังที่เพิ่งอบใหม่ สุริยงสูดกลิ่นขนมปังอีกที แล้วก็มองหาต้นตอของกลิ่น สุริยงเดินเข้ามาในห้องกินข้าวแล้วก็ชะงักนิดๆ บนโต๊ะอาหารมีขนมปังอบอุ่นๆ วางอยู่ พร้อมกับผลไม้ และน้ำองุ่น 

สุริยงหยิบขนมปังมาดู “ยังอุ่นอยู่เลย”

สุริยงมองด้วยความแปลกใจ นอกจากอาหารแล้วรอบๆบ้าน ยังมีดอกไม้จัดไว้อย่างสวยงาม ดูสดชื่นมาก 

“อาหาร ดอกไม้” สุริยงเอามือลูบโต๊ะ “ฝุ่นก็ไม่มี ใครมาทำความสะอาด?” หยิบขวดน้ำองุ่นมาดู “รู้ได้ยังไงว่าเราอยากกินน้ำองุ่น?” เธอคิดถึงเอื้อขึ้นมาทันที 

เอื้อคุยโทรศัพท์อยู่หน้าบ้านเกนหลง “ผมส่งคนพิเศษไปดูแลเอง หนูเล็กไม่ต้องห่วง ปลอดภัย ไว้ใจได้”

สุริยงเดินไป คุยไป สำรวจบ้านไปด้วย มีดอกไม้ จัดอยู่ทุกมุม เอามือลูบตามตู้ ตามชั้น ก็ไม่มีฝุ่น 

“เป็นคนไทย หรือ ฝรั่ง หรือ เวียต หรือ ละติน? ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย?” 

เอื้อหัวเราะ “เอาน่า เดี๋ยวก็ได้เจอเอง พักผ่อนให้สบายใจ ไม่ต้องคิดมาก เขาไม่ทำร้ายหนูเล็กหรอก ไม่ว่าจะทางร่างกาย หรือ จิตใจ คงไม่กล้าแล้ว” ตอนท้ายประโยคชายหนุ่มพึมพำเบาๆ

สุริยงขมวดคิ้ว กำลังเปิดตู้เย็น..เห็นว่าในตู้มีอาหารเต็มไปหมด  “หือ? ว่าไงนะคะ” 

เอื้อตัดบท  “หนูเล็ก ผมต้องไปแล้ว คืนนี้พี่อัมให้ผมพาไก่ ไข่ ออกงานสังคมครั้งแรก ในฐานะทายาทของรัตนชาติ เปิดตัวกันเลยทีเดียว รับรองว่าได้ฮือฮาแน่”

เกนหลงเดินมาในชุดราตรีสวย สง่า จูงมือไก่ ไข่ มาด้วย ไก่ ไข่ ใส่ชุดสูทอย่างเท่

เอื้อมองตาค้าง แล้วก็ยิ้ม พูดโทรศัพท์ต่อ “และที่สำคัญ..ผมชวนเกนไปด้วย..ไหนๆจะเปิดตัวน้องชายแล้ว ก็เปิดตัวแฟนไปด้วยเลย” 

เกนหลงเลิกคิ้ว “หือ?” เอื้อยิ้มแอบเจ้าเล่ห์นิดๆ 

สุริยงยิ้มยินดี “ยินดีด้วยนะคะคุณเอื้อ..ฝากนายสองแสบด้วยนะคะ..”