บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27 ตอนจบ หน้า 3

“หนังสือพวกนี้มาได้ยังไง?” 

สุริยงเดินออกไปที่หน้าห้อง มองไปรอบๆ บ้าน แต่ไม่มีใคร สุริยงนึกถึงคำพูดของเอื้อ

“ผมส่งคนพิเศษไปดูแลเอง หนูเล็กไม่ต้องห่วง ปลอดภัย ไว้ใจได้”

สุริยงพยายามจะไม่คิดมาก..แล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอน .. สุริยงขึ้นไปนอนบนเตียง หยิบหนังสือมานอนอ่านด้วยความสนใจ ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ 

เวลาตี 3 สุริยงหลับคาหนังสือ ไม่ได้ห่มผ้า ยังไม่ปิดไฟ

มุมหนึ่งของบ้านมีเสียงกุกกักๆ และเขมชาติก็โผล่เข้ามาในบ้าน พร้อมกับช่อดอกไม้หนึ่งช่อใหญ่  เขมชาติมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง แล้วก็ย่องเข้ามาในบ้านอย่างแผ่วเบา เขมชาติรีบย่องขึ้นไปที่ห้องนอนทันที 

เขมชาติดูแลสุริยงอย่างลับๆ และตั้งใจมากๆ สุริยงนอนไม่ห่มผ้า เขมชาติค่อยๆเปิดประตูเข้ามาเอาหนังสือเก็บ ห่มผ้าให้ และดับไฟ เขมชาติเอาเสื้อผ้าที่สุริยงใส่แล้วใส่เครื่องซักผ้า เขาล้างจาน เก็บจาน เตรียมอาหารเช้า เก็บกวาด ทำความสะอาดบ้าน และพับผ้าอย่างเรียบร้อย เตรียมผ้าเช็ดตัวใหม่ในห้องน้ำ บีบยาสีฟันใส่แปรงแล้ววางไว้อย่างน่ารัก เปลี่ยนดอกไม้ในแจกัน พอเกือบ 6 โมงเช้า ก็เตรียมอาหารเช้า บนโต๊ะอย่างสวยงาม 

สุริยงรู้สึกตัวตื่น บิดขี้เกียจ ลงจากเตียง แล้วก็ชะงักกึก...เอ๊ะ? สุริยงมองไปรอบๆ เห็นหนังสือที่อ่านค้างวางไว้หัว

เตียง ผ้าห่มที่ถูกดึงมาห่มตัวเอง ไฟในห้องดับ “เมื่อคืน..เราไม่ได้อยู่แบบนี้นี่”

สุริยงส่ายหน้าคาใจมาก แล้วก็เดินไปห้องน้ำ พอผ่านตะกร้าก็ชะงัก เพราะเห็นว่าตะกร้าผ้าว่างเปล่า พอมองไปที่โต๊ะข้างๆเห็นว่าผ้ามีการซักและพับไว้แล้วอย่างสวยงาม สุริยงแปลกใจ หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องน้ำ เห็นผ้าเช็ดตัว และแปรงสีฟันพร้อมยาสีฟันวางอยู่..สุริยงยิ่งขมวดคิ้ว 

สุริยงอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินออกมาที่ห้องรับแขก เห็นดอกไม้ชุดใหม่ถูกวางไว้ .. ที่โต๊ะอาหารมีอาหารเช้ารออยู่ มีน้ำผลไม้ น้ำองุ่น นม ขนมปัง ผลไม้ วางไว้อย่างสวยงาม 

“มาจัดตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย? แม่บ้านธรรมดาๆไม่ทำถึงขนาดนี้แน่ๆ” สุริยงสังหรณ์ใจบางอย่าง “คุณเอื้อ” !! 

เอื้อคุยโทรศัพท์แล้วก็ระล่ำระลักรีบบอก “ผมไม่มีอะไรปิดบังหนูเล็กจริงๆ” เอื้อพูดเบาๆ “แค่บอกไม่ได้” 

สุริยงคุยโทรศัพท์ที่หน้าชาโตว์ เดินคุยไปก็มองสำรวจรอบๆบ้าน ด้วยความสงสัย “อะไรนะคะ?”