บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 15
อย่าลืมฉัน ตอนที่ 15
“อรไม่ไปด้วยนะคะ!! แคมป์บ้า แคมป์บออะไรนั่น ลำพังไปกับไอ้เด็กแฝดอรก็เกลียดจะแย่ นี่ยังพ่วงเกนหลงไปอีก ไม่เอาล่ะ อรขี้เกียจปั้นหน้า อึดอัด!” อรทัยโวยวายขึ้น โดยมีอัมพิกายิ้มร้ายอธิบาย
“แต่มันเป็นโอกาสเดียวที่เราจะได้เข้าใกล้ไอ้เด็กนั่นตอนนังสุริยงไม่อยู่ และเราก็ต้องทำให้พวกมันมาอยู่ข้างเรา .. ถ้ามันไว้ใจ เราจะสั่งให้มันทำอะไรก็ได้ แม้แต่... สั่งให้มันขายหุ้นธนาคารคืนกลับมาให้เรา”
“มันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรือคะพี่อัม อยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่วันเนี่ยนะคะ”
“เด็กตัวกะเปี๊ยกมันจะเอาสมองที่ไหนมาคิด ถ้าเราเอาใจ ซื้อของเล่นมาล่อมันหน่อย ขี้คร้านจะติดเราแจ”
อรทัยคิดอย่างอิดออดแต่ก็ต้องจำใจยอม “อรไปก็ได้ นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นทางออกสุดท้ายอย่าหวังเลยว่าอรจะยอม! แต่อรขอชวนเพื่อนไปด้วยคนนึงนะคะ”
อัมพิกาขมวดคิ้ว “ใคร?”
รถตู้มาจอดที่หน้าบ้านสุริยง วานิต้าลงจากรถตู้มาในชุดแนวทหาร แอบเซ็กซี่ เธอยืนทำหน้าลำบากใจสุดดๆ คนรถเปิดประตูบ้านให้ อัมพิกาเดินเชิดเข้าบ้านไป อรทัยกำลังจะเดินตามหันมาเห็นวานิต้ายังยืนอยู่ที่รถก็เร่ง
“นิต้าเดินมาเร็วๆ ร้อนจะตายอยู่แล้ว” อรทัยรีบเรียก
“ขอฉันทำใจหน่อยสิ เธอก็รู้ว่าฉันเกลียดเด็กยังกะอะไรดี เด็กผู้ชายอายุต่ำกว่า 18 ..ถ้า 16 - 17 ก็ยังโอเคนะ แต่ต่ำกว่านั้นฉันเกลียด”
อรทัยชักสีหน้า “แล้วคิดว่าฉันชอบหรือไง? อิดออดอยู่ได้เร็วๆ!!”
วานิต้าบ่นๆ “ที่ฉันมาก็เพราะจะหาจังหวะ “เขี่ย” เรื่องเขมกับแม่เลี้ยงเธอ ให้ยัยเกนหลงมันดิ้นเล่น เพื่อความสะใจ! ไม่งั้นฉันไม่มาหรอก”
“จะเขี่ย จะขุดอะไร ก็รอให้ธุระฉันกับพี่อัมเรียบร้อยก่อน อย่ามาทำให้แผนฉันเสียก็แล้วกัน” อรทัยสะบัดหน้าเดินเข้าบ้านไป วานิต้ายิ้มร้ายๆ เหมือนจะไม่แคร์ แล้วก็เดินตามไป
เกนหลงยกมือไหว้ขอบคุณนภา กับ อาทิตย์
“เกนต้องขอบคุณคุณลุง คุณป้านะคะ ที่ไว้ใจให้เกนพาไก่ กับ ไข่ไปเที่ยว”
นภา อาทิตย์รับไหว้ ไก่ กับ ไข่ ยิ้มหน้าแป้น ยืนรออยู่ไม่ห่าง ชื่นถือกระเป๋าสองหนุ่มเตรียมไปส่ง
อาทิตย์พูดขึ้น “จริงๆ .. เราก็ลำบากใจที่อนุญาตตอนหนูเล็กไม่อยู่ แต่เราสองคนมาคิดๆดูอย่างที่คุณเกนหลงบอก ..ถ้าไก่ กับ ไข่ ได้ใกล้ชิดพี่สาวทั้งสองคนมากขึ้น ก็จะเป็นผลดีกับเด็กๆเอง ยังไงๆก็พี่น้อง สายเลือดเดียวกัน”