บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 15 หน้า 3
10 เมษายน 2557 ( 11:46 )
3.7M
6
สุริยงเดินเข้ามาด้านในบริษัทลูกค้าที่เมืองซูริค ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เธอมองหาคนที่จะติดต่อด้วย สักพักเสียงหญิงสาวคนหนึ่งก็เรียกขึ้น เมื่อทักทายกันเรียบร้อยเธอก็แนะนำตัวเอง
“ดิฉันแอลซ่าเลขาคุณแพทริค”
สุริยงจับมือทักทาย “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ดิฉันมาประชุม ..” ยังไม่ทันจบดีแอลซ่าก็พูดขึ้น
“อ้อ...การประชุมใกล้จะเรียบร้อยแล้ว “เจ้านาย” ของคุณให้คุณรออยู่ตรงนี้”
สุริยงสะดุดกึก “เจ้านายของฉัน?”
เลขามองไปที่ทางเดินจากห้องประชุม สุริยงเห็น “เขมชาติ” ยืนจับมือร่ำลากับมิสเตอร์สมิธ .. สุริยงยืนอึ้ง ชาวาบ .. ความโกรธพุ่ง เลือดสูบฉีดหน้าอย่างแรง เขมชาติยิ้มร่าหันหน้ามาเห็นสุริยงยืนอยู่.. สองคนประสานสายตากัน ตาสุริยงดุ โกรธ เขมชาติชะงัก!! อึดใจต่อมาสุริยงก็หันหลังขวับและรีบเดินออกไปทันที! ชายหนุ่มยืนอึ้งแต่พอได้สติก็รีบพุ่งตามไป
สุริยงเดินออกมาจากบริษัทลูกค้าอย่างรวดเร็วใบหน้าบึ้งตึงอย่างโกรธสุดๆ สักพักเขมชาติวิ่งพรวดตามออกมา มองซ้ายมองขวาเห็นสุริยงแล้วก็รีบเดินตามไปอย่างรวดเร็ว
“วดี!!!!”
สุริยงเดินนำหน้าหงิกมา ไม่สนใจ ด้านหลังเห็นเขมชาติวิ่งตามมา
“วดี!! หยุดก่อน! คุยกันก่อน!” เขมชาติวิ่งมาดักหน้า “ฟังผมก่อนนะวดี!” เขมชาติเห็นสุริยงมีสีหน้าโกรธขึ้งอย่างจริงจัง จึงตัดสินใจบอกตามตรง
“โอเค ผมยอมรับ .. ผมโกหกคุณ ผมวางแผนทุกอย่างเพื่อจะได้อยู่กับคุณสองต่อสอง” สุริยงส่ายหน้า เขมชาติรีบพูดต่อ “แต่ที่ผมทำ เพราะผมทนไม่ได้ที่จะต้องโดนคุณทิ้งเป็นครั้งที่สอง!!”
สุริยงชะงักกึก .. เขมชาติจี้โดนใจดำปมรู้สึกผิดของสุริยง..เขมชาติพูดด้วยความเจ็บปวด
“คุณไม่เคยรู้ ... ตลอดเวลาที่เราจากกัน ผมจะต้องจมอยู่กับความเสียใจ ความโกรธมากมายขนาดไหน พอเรากลับมาเจอกัน .. ผมถึงได้ทำไม่ดีกับคุณเพื่อให้หายแค้น แต่มันก็ไม่ได้ลดน้อยลงไป .. ถ้าผมยอมให้คุณจากไปแบบนั้นอีก ผมก็ต้องจมอยู่กับความทุกข์ ความเกลียดชัง ที่ไม่มีวันสิ้นสุด”