บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 23
หลายวันต่อมา สมคิดและวิบูลย์ยืนอยู่หน้าห้องนอนของเขมชาติ ทั้งคู่มองหน้ากันอย่างตัดสินใจว่าต้องคุยให้ได้วันนี้ วิบูลย์เคาะประตูห้องเขมชาติ “คุณเขมครับ คุณเขม!”
“หนวกหู!!!”
วิบูลย์สะดุ้งแต่จำเป็นต้องพูดต่อ “คุณเขมครับ โปรเจ็คที่สวิส ทางโน้นต้องการความคืบหน้าครับ” เขมชาติยังเงียบสมคิดเลยต้องช่วย “คุณเขม งานครั้งนี้เราเซ็นสัญญากับทางโน้น มันมีเดดไลน์ ถ้าเราช้า ค่าปรับมันไม่น้อยเลยนะครับ”
“พวกคุณจัดการไปเลย” ชายหนุ่มตะโกนออกมา
“แต่มีรายละเอียดบางอย่างที่เราต้องการการตัดสินใจของคุณ”
“คุณสมคิด ผมให้คุณตัดสินใจทุกอย่างแทนผม ถ้ายังมีปัญหา ผมจะแต่งตั้งให้คุณขึ้นมาบริหารแทนผม”
“แต่...”
เขมชาติเปิดประตูออกมา “ผมจะโอนบริษัท โอนหุ้นทั้งหมดให้กับคุณ จบไหม?”
“คุณเขม...คุณสร้างบริษัทนี้มาด้วยความยากลำบากแค่ไหน คุณจำได้ไหม คุณจะทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างง่ายๆ แบบนี้น่ะหรือครับ”
“ใช่!!!” เขมชาติตอบแล้วปิดประตูปัง! จบการสนทนา สมคิดกับวิบูลย์มองหน้ากันอย่างกลุ้มใจ เฮ่อ!!!
ในบ้านสุริยง เห็นสุริยงนอนอยู่บนเตียง นภานั่งข้างๆ ห่มผ้าให้และมองด้วยความเป็นห่วง
“อาการคุณสุยังไม่ดีขึ้นหรือครับ?” ชนะคุยอยู่กับอาทิตย์ในห้องรับแขก ชื่นเอาน้ำมาให้และเดินออกไป
“ใช่..เห็นบ่นปวดหัว คลื่นไส้ นอนซมทั้งวัน แต่เขาเป็นอย่างนี้ประจำเวลาเริ่มงานใหม่ พวกเพอร์เฟคชั่นนิส..ทุกอย่างต้องเป๊ะ...เครียดลงกระเพาะ แต่ไม่เคยป่วยนานขนาดนี้” อาทิตย์ถอนใจอย่างเป็นห่วง
ชนะพยักหน้ารับรู้ “งั้นผมให้คุณสุพักต่อนะครับ ไม่ต้องรีบกลับไปทำงาน”
“ต้องขอโทษคุณชนะด้วยนะครับ ที่ทำให้เสียงาน”