บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 23 หน้า 5
“เกนไม่ได้เกลียดคุณหรอกค่ะ” เธอพูดไปเก็บจานและขนมที่ตกอยู่ที่พื้นไปด้วย “เมื่อกี๊ก็แค่..เล่นละครนิดๆหน่อยๆ เพราะรู้ว่าถ้าถามตรงๆ ผู้หญิงปากแข็งอย่างคุณสุก็คงไม่ตอบ”
สุริยงงง เกนหลงเก็บขนมใส่จาน แล้วก็วางไว้บนโต๊ะ พร้อมกับรอยยิ้ม .. สุริยงยังเงิบอยู่
“ในวันหมั้น..เกนเห็นคุณกับเขมทะเลาะกัน เกนถึงรู้เรื่องทุกอย่าง และเขมก็มาคุกเข่าสารภาพทั้งน้ำตา..มันทำให้เกนรู้ว่า..ผู้หญิงที่อยู่ในใจเขมมาตลอดก็คือคุณ..ที่เกนมาวันนี้ก็แค่อยากรู้ว่าคุณสุคิดยังไงกับเขม และตอนนี้..เกนก็ได้คำตอบแล้วค่ะ”
สุริยงขมวดคิ้ว “คำตอบ อะไรคะ?”
“คุณสุยอมให้เกนเกลียดคุณ แต่ไม่ยอมให้เกนเกลียดเขม แค่นี้เกนก็รู้แล้วค่ะว่าคุณคิดยังไง”
สุริยงอึ้ง..รีบแก้ “เอ่อ...คุณเกนอาจจะตีความผิดก็ได้นะคะ”
“มันจะผิดหรือถูก เกนขอเป็นคนตัดสินเองนะคะ..ที่ผ่านมาเกนเหมือนคนโง่ ที่ไม่รู้อะไรเลย ตอนนี้เกนจะไม่ยอมอยู่สถานะนั้นอีกแล้ว เกนจะไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น หรือได้ยิน แต่จะเชื่อสัญชาตญาณของตัวเอง ..”
สุริยงยังงงๆ เกนหลงสรุปตัดบท “ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้เกนไม่ต้องแต่งงานกับเขม และไม่ต้องรู้สึกผิดกับอะไรทั้งสิ้น เพราะเกนไม่ได้เกลียดคุณ ขอโทษสำหรับขนม วันหลังเกนจะทานเป็นการชดเชยนะคะ”
เกนหลงยิ้มๆ แล้วก็เดินกลับออกไปอย่างเท่ ทิ้งให้สุริยงยืนงงอยู่ที่เดิม “เอ่อ....” นี่ฉันหลุดพูดอะไรออกไปเนี่ย?
วิบูลย์มาหาเขมชาติที่ห้องนอน และได้เห็นรูปสุริยงที่กำแพงห้อง วิบูลย์ถึงกับเหวอ
“คุณเขม....คุณสุ...นะ....นี่มันอะไรกัน...หรือว่าทั้งสองคนเคยเป็นแฟนกัน” วิบูลย์ชี้ไปที่รูปแล้วโพล่งออกมา “ชัวร์ ว่าแล้ว!!! ทำไมตอนเราพูดถึงไม่มีใครเชื่อ แล้วตอนนี้พอมันเป็นจริงไม่เห็นมีใครบอกเราสักคำ!!”
ทันใดนั้นเขมชาติก็โผล่ออกมาจากห้องน้ำ สภาพโทรม ผมไม่เซ็ท หนวดครึ้มๆ ไม่ได้โกนมาหลายวัน
“เข้ามาทำไม?”
วิบูลย์ตกใจ “เย้ยยยย!! คุ..คุณเขม หายไปไหนมาครับเนี่ย ผมเรียกหาตั้งนานไม่เห็น เลยเดินเข้ามาตามในห้อง แล้วก็หะ..เห็น...รูปพวกนี้..มันครือออออ..”
เขมชาติไม่สนใจ “ออกไปได้แล้ว!!”
วิบูลย์งง “ออกไปไหนครับ? ผมเพิ่งมาเอง มีเอกสารสำคัญจะมาให้คุณเขมเซ็นด้วยนะครับ..” แล้วก็กลับมาสาระแนเหมือนเดิม “แล้วตกลงว่ารูปพวกนี้ .. คือว่ามัน...”
“ตกลงจะออกไปไหม?”