บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 5 หน้า 3
28 มีนาคม 2557 ( 14:08 )
3.7M
6
เอื้อถึงกับหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ทำให้เธอหัวเราะตามจนบรรยากาศเป็นกันเองอย่างรวดเร็ว
อัมพิกามองหาเอื้อ แล้วมาสะดุดเข้ากับเอที่คุยอยู่กับเกนหลง ..สายตาของอัมพิกาพุ่งมองราวกับเหยี่ยว อรทัยเดินมาพอดี อัมพิกาพยักพเยิดไปทางเอื้อ เธอจึงหันไปมองด้วยความสนใจ
“ตอนคุณพ่อบอกว่าเป็นงานแต่งของครอบครัวรัตนชาติ เกนคิดว่าต้องเป็นพี่เอื้อแน่ๆ”
เอื้อขำ “ถ้าแต่งเมื่อไหร่ จะส่งการ์ดให้เกนเป็นคนแรก” เกนหลงยิ้มรับ “แล้วนี่เกนมาคนเดียวหรือครับ?”
เกนหลงชะงักนิดๆ..จริงสิ..เขมชาติหายไปนานจัง!!
สุริยงยืนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ อยู่ที่ระเบียงโรงแรม สุริยงรู้สึกสบายใจขึ้น
ทันใดนั้นเสียงเขมชาติก็ดังขึ้น “จะมาจับผู้ชายรวยๆตามงานแต่งงาน มันคงไม่ง่ายอย่างที่คิด ถึงได้มายืนกลุ้มอยู่คนเดียว”
สุริยงหันขวับมาเห็นเขมชาติมองเขม่นอยู่ จึงรู้สึกแปลกใจนิดๆ
เขมชาติเดินเข้ามาหา “ต้องลองไปตาม “งานศพ” อาจจะพอมีโชค ได้พ่อม่ายรวยๆ แก่ๆ ติดไม้ติดมือกลับมาบ้าง”
สุริยงยิ้มนิดๆ สวนกลับ “ขอบคุณสำหรับคำแนะนำเอาไว้.....ถ้าได้ไปงานศพของ...” เธอมองหน้าเขมชาติ เหมือนจะบอกว่า “คุณ” แล้วพูดต่อ “..... คนรู้จัก ดิฉันจะลองดูนะคะ”
เขมชาติรู้ว่าถูกประชดจึงเชิดหน้ากล่าวเสียงเข้ม “ไม่ต้องมาย้อน ..”
“ดิฉันไม่ได้ย้อน ..ในเมื่อผู้อำนวยการคิดว่าดิฉันมาที่นี่เพื่อจับคนรวยๆ.. ดิฉันก็แค่ยอมรับ ยอกย้อนตรงไหนไม่ทราบ” สุริยาเชิดหน้านิ่ง
เขมชาติพูดต่ออย่างดูถูก“ได้แต่งตัว ใส่เครื่องเพชร เดินอยู่ในแวดวงของคนชั้นสูงเข้าหน่อย องค์ไฮโซลงหรือไง ถึงได้กล้าเถียงเสียงแข็งแบบนี้...อย่าลืม ผมเป็นเจ้านายของคุณ ไม่ใช่เพื่อนเล่น!”
สุริยงนิ่ง เซ็งจิต มามุกนี้อีกแล้ว
เขมชาติใส่ต่อ “ที่มาวันนี้ คงอยากประกาศความเป็นเมียเจ้าสัวให้คนอื่นรู้ล่ะสิ ขนาดเขาไม่ทิ้งสมบัติอะไรไว้ให้ ก็ยังจะยึดติดอยู่กับอดีต จมไม่ลง น่าสมเพช!”
สุริยงหันมาสวนพร้อมกับลอยหน้านิดๆ “ก็คงไม่ต่างกับบางคน เรื่องผ่านมาตั้งนานแล้ว ก็ยังไม่ปล่อยวาง ยึดติด หมกมุ่น ประชดประชันไม่เว้นแต่ละวัน..น่าสมเพชไม่น้อยไปกว่ากัน” สุริยงพูดจบก็หันหลัง จะเดินกลับเข้างาน