บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 19
สองสามวันต่อมา โถงชั้นบนตำหนักเล็ก หม่อมอำพันหน้าดำคร่ำเครียดเป็นนางบ่อนอยู่ที่วงไพ่ตองวงหนึ่ง ที่อีกวงก็กำลังวิกฤตเช่นกัน เห็นน้อม เจียม ข้าหลวงใหม่ทั้ง 3 คอยดูแลของกิน ของดื่ม
หม่อมอำพันได้ไพ่ขานเสียงก้อง “เจ็ดนกอินทรี”
ที่โต๊ะกลางศาลา สวนตำหนักใหญ่ มีถาดวางชามโคมมีฝาปิด จรวยวางลง ศรีจิตรา นมย้อย จรวยนั่งลงพร้อมกัน
นมย้อยบอก “กรูหม่าไก่ค่ะ หนูศรี”
จรวยออกตัว “วันนี้เห็นคุณนมไม่มีคนช่วยก็เลยช่วยถือมาค่ะ”
“ค่ะ แต่ก่อนร่อนชะไรก็ไม่เคยช่วย” นมย้อยเปรย จรวยเกือบสะดุ้ง “เอ้ย ไม่เคยต้องช่วย แต่วันนี้ เอ้อ”
จรวยต่อให้ “วันนี้บ่อนเปิด ใครต่อใครก็เลยไปอยู่ที่วงหมด”
ศรีจิตรายิ้มน้อยๆ “ค่ะ”
“เฮ้อ คุณศรีทราบไหมคะ ว่าเมื่อคืนคุณชายรองเป็นยังไง”
“ยังไงหรือ เมื่อวานฉันกินข้าวหมาก เลยต้องนอนตั้งแต่หัวค่ำ” นมย้อยพูดอายๆ
จรวยพูดชัด “ค่ะ ตอนที่คุณนมเมาน้ำหมาก คุณชายก็เมาเหล้ากลับมา เมาแอ๋เชียวค่ะ ถึงขั้นร้องเพลงโหวกเหวกตามประสาคนเมานะค่ะ” ศรีจิตราเบิกตากว้าง จรวยเชิดหน้า
จรวยมโน - โถงตำหนักเล็ก คุณชายรองเดินเซเข้ามาในตำหนัก เชิ้ตรุ่ยร่ายแบบคนเมาหนีบขวดเหล้ากลมแบบเหล้าขาวใต้แขนเข้ามาด้วย แหกปากร้องเพลงลั่น “ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน” คุณชายรองร้องแล้วเซแซ่ดหัวคะมำ
คุณชายโตวิ่งเข้ามาประคอง “นายรอง เมามายอะไรกันขนาดนี้ “
“ผม....ผมเจ็บครับพี่โต เจ็บตรงนี้” คุณชายรองชี้ที่กลางอก คุณชายรองเซอีก
คุณชายโตประคองไว้ “อ้าว....นี่หมายความว่านายเลิกกับหญิงก้อยแล้วเหรอ”
“ก็ต้องเลิก เขากลับไปหาผัวเก่าเขาแล้วนี่”
“นายก็ต้องตัดใจให้ได้ละ”
“ครับ ผมต้องตัดใจให้ได้ ด้วยเหล้านี่ล่ะครับ ผมไปนอนกอดเหล้าดีกว่า อย่างน้อยมันก็ไม่ทรยศผม กู้ดไนท์พี่โต” คุณชายรองแยกไปที่บันไดยังแหกปากร้องเพลงอยู่ “ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน” คุณชายโตถอนใจ คุณชายรองเซขึ้นบันได
จรวยเดินออกมา “น่าสงสารคุณรอง อกหัก ดื่มเหล้าเมามายเลยค่ะ”